Επίσκεψη στη "Θάλπη"

Όπως είχαμε προαναγγείλει στο site μας
http://agstefanos.blogspot.com/2010/12/blog-post_12.html
στις 18 Δεκεμβρίου επισκεφθήκαμε την Μονάδα Φροντίδας Ηλικιωμένων "Θάλπη",
απο την οποία σας παραθέτουμε μερικές φωτογραφίες.

Αγρυπνία Αποδόσεως Χριστουγέννων

Εορτή Αγ.Στεφάνου

Εκδήλωση με ύμνους του Δωδεκαημέρου

Χριστουγεννιάτικη γιορτή

Το Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010 στις 10.30 π.μ., το Φιλόπτωχο Ταμείο, τα Κατηχητικά Σχολεία, η Παιδική Χορωδία και ο χορός ψαλτών της ενορίας μας θα κάνουν μια μικρή Χριστουγεννιάτικη γιορτή στη Μονάδα Φροντίδας Ηλικιωμένων «Νέα Θαλπη» Λ.Μαραθώνος 8, στον Άγιο Στέφανο.

Θα το βρείτε, εδώ 

http://www.neathalpi.gr/files/images/map_pagelet_bg.gif

Νέος Εφημέριος

Από την 1η Δεκεμβρίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.κ.Κύριλλος διόρισε νέο Εφημέριο της Ενορίας μας τον π.Τριαντάφυλλο Ανυφαντή, έγγαμο κληρικό, που προέρχεται από την ενορία της κοινότητος του Βαρνάβα.

Του ευχόμαστε καλή διακονία στη πόλη μας.

Προγραμμα Ακολουθιών Δεκεμβρίου 2010

Εκδρομή

Ἀγρυπνία Ἁγ.Νεκταρίου

Προβολή Ταινίας γιά τα Μετέωρα

Πρόγραμμα Ἀκολουθιῶν Νοεμβρίου 2010

Αγιορείτικες διηγήσεις (B΄μέρος)

Ὁ πατὴρ Νεόφυτος ἀπὸ τὴ Σκήτη τῶν Καυσοκαλυβίων
διηγείται ἀποκλειστικὰ γιὰ τὸ blog μας
περιστατικὰ ἀπὸ τὴν ζωὴ τοῦ Ἁγίου Ὄρους.

Αγιορείτικες διηγήσεις (Α΄μέρος)

Ὁ πατὴρ Νεόφυτος ἀπὸ τὴ Σκήτη τῶν Καυσοκαλυβίων διηγείται ἀποκλειστικὰ γιὰ τὸ blog μας περιστατικὰ ἀπὸ τὴν ζωὴ τοῦ Ἁγίου Ὄρους.

Ἀγρυπνία ἑορτῆς Ἁγίου Γερασίμου

Προβολή Ταινίας γιά τό Άγιον Όρος

Κύκλος Μελέτης Αγίας Γραφής

Μαθήματα Εκμάθησης Παραδοσιακών τραγουδιών και Οργάνων

Κατηχητικό Σχολείο

Τὸ κατηχητικὸ Σχολεῖο τῆς Ἐνορίας μας λειτουργεῖ κάθε Σάββατο
10.00-11.00 π.μ.
μὲ κατηχήτριες τὶς θεολόγους

Φωτεινὴ Σκέλλα

&

πρεσβυτέρα Χρυσούλα Θεοδώρου

Σχολή Βυζαντινής Μουσικής

Πρόγραμμα Ἀκολουθιῶν Ὀκτωβρίου 2010

Ε­ΝΑΡ­ΞΗ ΚΑ­ΤΗ­ΧΗ­ΤΙ­ΚΗΣ ΠΕ­ΡΙ­Ο­ΔΟΥ 2010-2011

Ε­ΝΑΡ­ΞΗ
ΚΑ­ΤΗ­ΧΗ­ΤΙ­ΚΗΣ ΠΕ­ΡΙ­Ο­ΔΟΥ 2010-2011

Πρός τά παι­δι­ά μας ἀ­πευ­θύ­νω θερ­μή πα­ρά­κλη­ση νά ζή­σουν τή νε­α­νι­κή ζω­ή τους στό εὔ­κρα­το κλῖ­μα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας,  πού ἐ­πι­τρέ­πει τή σω­στή καί ἰ­δα­νι­κή ἀ­νά­πτυ­ξή τους. Νά τήν ἀ­γα­πή­σουν σάν μη­τέ­ρα, γι­ά νά ἔ­χουν τό Θε­ό Πα­τέ­ρα. Στό χῶ­ρο της θά μά­θουν νά ἀ­γα­ποῦν ὄ­χι μό­νο τούς φί­λους καί συγ­γε­νεῖς τους ἀλ­λά καί τούς ἐ­πί­βου­λους ἐ­χθρούς τους.  Θά μά­θουν ἀ­πό τη φι­λό­στορ­γη μά­να, τήν Ἐκ­κλη­σί­α, ὅ­τι το ψω­μί εἶ­ναι γλυ­κό, ὅ­ταν εἶ­ναι ζυ­μω­μέ­νο μέ τόν ἱ­δρῶ­τα τους καί ὅ­τι ἡ κά­θε ἀ­ρε­τή ὅ­σο δυ­σκο­λο­κα­τόρ­θω­τη καί ἄν εἶ­ναι, ὅ­σο καί ἄν πε­ρι­φρο­νεῖ­ται καί χλευ­ά­ζε­ται ἀ­πό με­ρι­κούς γι­ά λί­γο ἤ πο­λύ και­ρό, ἐν τού­τοις τή θαυ­μά­ζει καί  ὁ ἐ­χθρός μας.

Στὰ Κα­τη­χη­τι­κὰ, ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας θά τούς μά­θει ποι­ούς ἀ­γῶ­νες νά προ­τι­μοῦν, γι­α­τί πολ­λά παι­δι­ά παίρ­νουν ἄ­ρι­στα στό στί­βο καί μη­δε­νί­ζον­ται στή ζω­ή. Θά τούς μά­θει ὅ­τι εἶ­ναι πι­ό ὡ­ραῖ­ο  τό χέ­ρι πού ἐρ­γά­ζε­ται, πού χρη­σι­μο­ποι­εῖ­ται, γι­ά νά βο­η­θή­σει τόν ἀ­δύ­να­μο γέ­ρο καί τό μι­κρό παι­δί, πού σταυ­ρώ­νει τό σῶ­μα, κά­νον­τας τό ση­μεῖ­ο τοῦ σταυ­ροῦ ἀ­πό ἐ­κεῖ­νο τό χέ­ρι πού κλέ­βει, πού τραυ­μα­τί­ζει τόν ἀν­τί­πα­λό του, πού δι­α­πράτ­τει ἐγ­κλη­μα­τι­κές πρά­ξεις.

Στὰ Κα­τη­χη­τι­κὰ, ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας θά τούς μά­θει ὅ­τι ἀ­πό τά «χρυ­σά πό­δι­α» τῶν πο­δο­σφαι­ρι­στῶν εἶ­ναι προ­τι­μό­τε­ρα ἐ­κεῖ­να πού βα­δί­ζουν στα­θε­ρά στό δρό­μο τῆς ἀ­ρε­τῆς καί ὁ­δη­γοῦν τόν ἄν­θρω­πο στόν τό­πο τῆς λα­τρεί­ας τοῦ Θε­οῦ ἤ στό σπί­τι τοῦ πά­σχον­τα συ­ναν­θρώ­που μας.

ΤΑ ΚΑ­ΤΗ­ΧΗ­ΤΙ­ΚΑ ΣΧΟ­ΛΕΙ­Α ΤΗΣ Ε­ΝΟ­ΡΙ­ΑΣ ΜΑΣ
ΘΑ ΛΕΙ­ΤΟΥΡ­ΓΗ­ΣΟΥΝ Α­ΠΟ ΤΟ ΣΑΒ­ΒΑ­ΤΟ 2 Ο­ΚΤΩ­ΒΡΙ­ΟΥ
ΚΑΙ ΚΑ­ΘΕ ΣΑΒ­ΒΑΤΟ ΣΤΙΣ 10 π.μ.

ΠΡΟ­ΕΓ­ΓΡΑ­ΦΕΣ ΓΙ­ΝΟΝ­ΤΑΙ
ΓΙ­Α ΝΑ ΚΑ­ΤΕ­ΝΕ­ΜΗ­ΘΟΥΝ ΤΑ ΤΜΗ­ΜΑ­ΤΑ

ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΕΟΡΤΗΣ ΓΕΝΕΘΛΙΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ OCTPOB

Πρόγραμμα Ἀκολουθιῶν Σεπτεμβρίου 2010

ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΑΠΟΔΟΣΕΩΣ ΕΟΡΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΕΟΡΤΗΣ ΑΝΑΚΟΜΙΔΗΣ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΑΓΙΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ

Στὶς 2 Αὐ­γού­στου ἐ­πι­σκέ­φθη­κε τὴν ἐ­νο­ρί­α μας, ὁ πρῶ­τος Μη­τρο­πο­λί­της Κη­φι­σί­ας, Ἀ­μα­ρου­σί­ου & Ὠ­ρω­ποῦ κ.κ.Κύ­ριλ­λος γι­ὰ νὰ προστῇ τῶν Ἀ­κο­λου­θι­ῶν πρὸς τι­μὴν τοῦ Ἁ­γί­ου Πρω­το­μάρ­τυ­ρος Στε­φά­νου τοῦ ὁ­ποί­ου ἐκεῖνες τὶς ἡ­μέ­ρες ἡ Ἐκ­κλη­σί­α καὶ ἰ­δι­αι­τέ­ρως Να­ὸς μας τι­μᾶ τὴν Ἀ­να­κο­μι­δὴ τῶν Ἱ­ε­ρῶν αὐ­τοῦ λει­ψά­νων ποὺ ἔ­γι­νε πε­ρί­που τὸ 304 μ.Χ., τμῆ­μα τῶν ὁ­ποί­ων φυ­λάσ­σε­ται στὸ Να­ό μας.

Ἀ­πο τὶς λατρευτικὲς ἐκ­δη­λώ­σεις πα­ρα­θέ­του­με με­ρι­κὰ φω­το­γρα­φι­κὰ στιγ­μι­ό­τυ­πα γι­ὰ ὅσους κυ­ρί­ως ἐ­λει­παν καὶ πρὸς ἀ­νά­μνη­σιν τῶν πα­ρευ­ρε­θέν­των.

Φώ­της Κόν­το­γλου - Καρ­δί­α συν­τε­τριμ­μέ­νη

Ἐχ­τές, πα­ρα­μο­νὴ τῆς Πρω­το­χρο­νι­ᾶς, ἤ­μου­να ξα­πλω­μέ­νος στὸ κου­βού­κλι μας πε­ρα­σμέ­να τὰ με­σά­νυχ­τα, καὶ συλ­λο­γι­ζό­μου­να.

Εἶ­χα δου­λέ­ψει νυχ­τέ­ρι γι­ὰ νὰ τε­λει­ώ­σω μί­α Πα­να­γί­α Γλυ­κο­φι­λού­σα, καὶ δί­πλα μου κα­θό­τα­νε ἡ γυ­ναί­κα μου κ᾿ ἔ­πλε­κε. Ὅ­πο­τε δου­λεύ­ω, βρί­σκου­μαι σὲ με­γά­λη κα­τά­νυ­ξη, καὶ ψέλ­νω δι­ά­φο­ρα τρο­πά­ρι­α. Σι­γο­ψελ­να λοι­πὸν ἐ­κεῖ ποὺ ζω­γρά­φι­ζα τὴν Πα­να­γί­α, κ᾿ ἡ Μα­ρί­α ἔ­ψελ­νε καὶ κεί­νη μα­ζί μου μὲ τὴ γλυ­κει­ὰ φω­νή της. Βλο­γη­μέ­νη γυ­ναί­κα μου ἔ­δω­σε ὁ Θε­ός, ἂς εἶ­ναι δο­ξα­σμέ­νο τ ὄ­νο­μά του γι­ὰ ὅ­λα τὰ μυ­στή­ρι­α τῆς οἰ­κο­νο­μί­ας του. Τὸν εὐ­χα­ρι­στῶ γι­ὰ ὅ­σα μου ἔ­δω­σε, καὶ πρὼτ ἀπ᾿ ὅ­λα γι­ὰ τὴν ἁ­πλὴ τὴ Μα­ρί­α, ποὺ μου τὴ δώ­ρη­σε συν­τρο­φι­ὰ στὴ ζω­ή μου, ψυ­χὴ θρη­σκευ­τι­κή, ἕ­να δρο­σε­ρὸ πο­τα­μά­κι ποὺ γλυ­κο­μουρ­μου­ρί­ζει μέ­ρα-νύχ­τα δί­πλα σ᾿ ἕ­να πα­λι­ὸν κα­στρό­τοι­χο. Τὸ κρου­στα­λέ­νι­ο νε­ρό του δὲν θο­λώ­νει μὲ τὰ χρό­νι­α, ἀλ­λὰ γί­νε­ται κι ὁ­λο­έ­να πι­ὸ κα­θα­ρὸ καὶ πι­ὸ γλυ­κό­λα­λο: «Κα­λό­τυ­χος ὁ ἄν­δρας πού ᾿χει κα­λὴ γυ­ναί­κα. Ἡ κα­λὴ γυ­ναί­κα εὐ­φραί­νει τὸν ἄν­δρα της, καὶ θὰ ζή­σει εἰ­ρη­νε­μέ­να τὰ χρό­νι­α της ζω­ῆς του. Κα­λὴ γυ­ναί­κα, κο­ρῶ­να στὸ κε­φά­λι τοῦ ἀν­δρός της. Ἡ ἐ­μορ­φι­ὰ τῆς κα­λῆς γυ­ναί­κας φεγ­γο­βο­λᾶ μέ­σα στὸ σπί­τι σὰν τὸν ἥ­λι­ο ποὺ βγαί­νει καὶ λάμ­πει ὁ κό­σμος». Τέ­τοι­α γυ­ναί­κα μου χά­ρι­σε κι ἐ­μέ­να ὁ Κύ­ρι­ος.

Ἡ ἐ­μορ­φι­ὰ δὲν τὴν πε­ρη­φά­νε­ψε, ἴ­σι­α-ἴ­σι­α ἡ τα­πεί­νω­ση τὴν πλή­θυ­νε, κι ὁ φό­βος τοῦ Θε­οῦ τὴν εὐ­ω­δί­α­σε. Ἀ­νά­με­σα στὶς ἔ­μορ­φες ξε­χώ­ρι­σε, γι­α­τί ἡ ἀ­κα­τα­δε­ξι­ὰ δὲν θάμ­πω­σε τὸ κρού­σταλ­λό της, κι ἡ πο­νη­ρί­α δὲν λέ­ρω­σε τὸ σιν­τέ­φι τῆς ψυ­χῆς της. Κον­τά μου κά­θε­ται καὶ μὲ συν­τρο­φεύ­ει, ἥ­με­ρος ἄν­θρω­πος. Μα­ρί­α ἡ ἁ­πλή! Ἐ­κεί­νη πλέ­κει εἴ­τε ρά­βει, κι ἐ­γὼ δου­λεύ­ω τὴν ἁ­γι­α­σμέ­νη τέ­χνη μου καὶ φι­λο­τε­χνῶ εἰ­κο­νί­σμα­τα ποὺ τὰ προ­σκυ­νᾶ ὁ κό­σμος. Τί χά­ρη μᾶς ἔ­δω­σε ὁ Παν­το­δύ­να­μος, ποὺ τὴν ἔ­χου­νε λι­γο­στοὶ ἄν­θρω­ποι, «ὅ­τι ἐ­πέ­βλε­ψεν ἐ­πὶ τὴν τα­πεί­νω­σιν τῶν δού­λων αὐ­τοῦ». Τὸ κα­λύ­βι μᾶς εἶ­ναι φτω­χὸ στὰ μά­τι­α τοῦ κό­σμου, καὶ μο­λο­ταύ­τα στ᾿ ἀ­λη­θι­νὰ εἶ­ναι χρυ­σο­πλο­κώ­τα­τος πύρ­γος κι ἡ­λι­ο­στά­λαχ­τος θρό­νος, γι­α­τί μέ­σα του σκή­νω­σε ἡ πί­στη κι ἡ εὐ­λά­βει­α. Κι ἐ­μεῖς ποὺ κα­θό­μα­στε μέ­σα, εἴ­μα­στε οἱ πι­ὸ φτω­χοὶ ἀ­πὸ τοὺς φτω­χούς, πλὴν μᾶς πλου­τί­ζει μὲ τὰ πλού­τη τοῦ Ἐ­κεῖ­νος, ποὺ εἶ­πε: «πλού­σι­οι ἐ­πτώ­χευ­σαν καὶ ἐ­πεί­να­σαν, οἱ δὲ ἐκ­ζη­τοῦν­τες τὸν Κύ­ρι­ον οὐκ᾿ ἐ­λατ­τω­θή­σον­ται παν­τὸς ἀ­γα­θοῦ».

Ἀ­φοῦ λοι­πὸν τε­λεί­ω­σα τὴ δου­λει­ά μου κα­τὰ τὰ με­σά­νυχ­τα, ξά­πλω­σα στὸ μεν­τέ­ρι μου, κ᾿ ἡ Μα­ρί­α ξά­πλω­σε καὶ κεί­νη κον­τά μου καὶ σκε­πά­σθη­κε καὶ τὴν πῆ­ρε ὁ ὕ­πνος. Ἐ­πί­α­σα νὰ συλ­λο­γί­ζου­μαι τὸν κό­σμο. Συλ­λο­γί­σθη­κα πρῶ­τα τὸν ἑ­αυ­τό μου καὶ τοὺς δι­κούς μου, τὴ γυ­ναί­κα μου καὶ τὸ παι­δί μου. Γύ­ρι­σα καὶ κοί­τα­ξα τὴ Μα­ρί­α ποὺ ἤ­τα­νε κου­κου­λω­μέ­νη καὶ δὲν φαι­νό­ταν ἂν εἶ­ναι ἄν­θρω­πος ἀ­πο­κά­τω ἀ­πὸ τὸ σκέ­πα­σμα. Κι εἶ­πα: Ποι­ὸς μᾶς συλ­λο­γί­ζε­ται; Οἱ ἄν­θρω­ποι λέ­νε λό­γι­α πολ­λά, μὰ δὲν πι­στεύ­ου­νε σὲ τί­πο­τα, γὶ αὐ­τὸ εἶ­πε ὁ Δαυ­ίδ: «πᾶς ἄν­θρω­πος ψεύ­στης». Γύ­ρι­σα καὶ κοί­τα­ξα τὸ φτω­χι­κό μας, ποὺ ναὶ σὰν ξωκ­κλή­σι, στο­λι­σμέ­νο μὲ εἰ­κο­νί­σμα­τα καὶ μὲ ἁ­γι­ω­τι­κὰ βι­βλί­α, χω­μέ­να ἀ­νά­με­σα στ᾿ ἀρ­χον­τό­σπι­τα τῆς Βα­βυ­λω­νί­ας, κρυμ­μέ­νο, σὰν τὸν φτω­χὸ ποὺ ντρέ­πε­ται μὴ τὸν δεῖ ὁ κό­σμος. Ἡ καρ­δι­ά μου ζε­στά­θη­κε, κρυμ­μέ­νη καὶ κεί­νη μέ­σα μου. Ἔ­νοι­ω­σα πῶς ἤ­μου­να χω­ρι­σμέ­νος ἀ­πὸ τὸν κό­σμο κι οἱ λο­γι­σμοί μου πῶς ἤ­τα­νε καὶ κεῖ­νοι κρυμ­μέ­νοι πί­σω ἀ­πὸ τὸ κα­τα­πέ­τα­σμα ποὺ χώ­ρι­ζε τὸν κό­σμο ἀ­πὸ μέ­να, καὶ πῶς ἄλ­λος ἥ­λι­ος κι ἄλ­λο φεγ­γά­ρι φω­τί­ζα­νε τὸν δι­κό μας τὸν κό­σμο. Κι ἀν­τὶ νὰ πι­κρα­θῶ, εὐ­φράν­θη­κε ἡ ψυ­χή μου πῶς μ᾿ ἔ­χου­νε ξε­χα­σμέ­νον, κ᾿ ἡ χα­ρὰ ἡ μυ­στι­κή, ποὺ τὴν νοι­ώ­θου­νε ὅ­σοι εἶ­ναι πα­ρα­πε­τα­μέ­νοι, ἄ­να­ψε μέ­σα μου ἥ­συ­χα κι εἰ­ρη­νι­κά, κ᾿ ἡ πα­ρη­γο­ρι­ὰ μὲ γλύ­κα­νε σὰν μπάλ­σα­μο, ἀ­να­κα­τε­μέ­νη μὲ τὸ πα­ρά­πο­νο. Καὶ φχα­ρί­στη­σα Ἐ­κεῖ­νον, ποὺ κά­νει τέ­τοι­α μυ­στή­ρι­α στὸν ἄν­θρω­πο καὶ ποὺ κά­νει πλού­σι­ους τους φτω­χούς, χα­ρού­με­νους τους θλιμ­μέ­νους, ποὺ δί­νει μυ­στι­κὴ συν­τρο­φι­ὰ στοὺς ξε­μο­να­χι­α­σμέ­νους, καὶ ποὺ με­θᾶ μὲ τὸ κρα­σὶ τῆς τρά­πε­ζάς Του ὅ­σους βά­λα­νε τὴν ἐλ­πί­δα τους σὲ Κεῖ­νον. Ἂν δὲν ἤ­μου­να φτω­χὸς καὶ ξευ­τε­λι­σμέ­νος, δὲν θὰ μπο­ροῦ­σα νὰ ἀ­ξι­ω­θῶ τού­τη τὴν πο­νε­μέ­νη χα­ρά, γι­α­τί δὲν ξα­γο­ρά­ζε­ται μὲ τί­πο­τα ἄλ­λο, πα­ρεχ­τὸς μὲ τὴν συν­τρι­βὴ τῆς καρ­δι­ᾶς, κα­τὰ τὸν Δαυ­ὶδ ποὺ λέ­γει: «Κύ­ρι­ε, ἐν θλί­ψει ἐ­πλά­τυ­νας μέ». Ἐ­πει­δή, ὅ­ποι­ος δὲν πό­νε­σε καὶ δὲν τα­πει­νώ­θη­κε, δὲν παίρ­νει ἔ­λε­ος. Ἔτ­σι τὰ θέ­λη­σε ἡ ἀ­νε­ξι­χνί­α­στη σο­φί­α Του. Μὰ οἱ ἄν­θρω­ποι δὲν τὰ νοι­ώ­θου­νε αὐ­τά, γι­α­τί δὲν θέ­λου­νε νὰ πο­νέ­σουν καὶ νὰ τα­πει­νω­θοῦ­νε, ὥ­στε νὰ νοι­ώ­σου­νε κά­τι πα­ρα­πέ­ρα ἀ­πὸ τὴν κα­λο­πέ­ρα­ση τοῦ κορ­μι­οῦ κι ἀ­πὸ τὰ μά­ται­α πά­θη τους.

Ὁ­λο­έ­να, χω­ρὶς νὰ τὸ κα­τα­λά­βω, ἀ­νε­βαί­να­νε τὰ δά­κρυ­α στὰ μά­τι­α μου, δά­κρυ­α γι­ὰ τὸν κό­σμο καὶ δά­κρυ­α γι­ὰ μέ­να. Δά­κρυ­α γι­ὰ τὸν κό­σμο, γι­α­τί γυ­ρεύ­ει νὰ βρεῖ τὴ χα­ρὰ ἐ­κεῖ ποὺ δὲν βρί­σκε­ται καὶ δά­κρυ­α γι­ὰ μέ­να, γι­α­τί πολ­λὲς φο­ρὲς δει­λί­α­σα τὴ φτώ­χει­α καὶ τοὺς ἄλ­λους πει­ρα­σμούς, καὶ δι­καί­ω­σα τοὺς ἀν­θρώ­πους, ἐ­νῶ τώ­ρα ἐ­νοί­ω­σα πῶς δὲν παίρ­νει ὁ ἄν­θρω­πος με­γά­λο χά­ρι­σμα, χω­ρὶς νὰ πε­ρά­σει με­γά­λον πει­ρα­σμό. Κι ἀν­τρει­εύ­τη­κα κα­τὰ τὸ πνεῦ­μα, κ᾿ ἐ­νοί­ω­σα πῶς δὲν φο­βᾶ­μαι τὴ φτώ­χει­α, πα­ρὰ πῶς τὴν ἀ­γα­πῶ. Καὶ κα­τά­λα­βα κα­λά, πῶς δὲν πρέ­πει ὁ ἄν­θρω­πος νὰ ἀ­γα­πή­σει ἄλ­λο τί­πο­τα ἀ­πὸ τὸν πό­νο του, γι­α­τί ἀ­πὸ τὸν πό­νο ἀ­να­βρύ­ζει ἡ ἀ­λη­θι­νὴ χα­ρὰ κ᾿ ἡ πα­ρη­γο­ρι­ά, κ᾿ ἐ­κεῖ βρί­σκουν­ται οἱ πη­γὲς τῆς ἀ­λη­θι­νῆς ζω­ῆς. Ἀ­λη­θι­νά, ἡ φτώ­χει­α εἶ­ναι φο­βε­ρὸ θη­ρί­ο. Ὅ­ποι­ος τὸ νι­κή­σει, ὅ­μως, καὶ φτά­ξει νὰ μὴν τὸ φο­βᾶ­ται, θὰ βρεῖ με­γά­λα πλού­τη μέ­σα του. Τού­τη τὴν ἀ­φο­βι­ὰ τὴ δί­νει ὁ Κύ­ρι­ος ἅ­μα τα­πει­νω­θεῖ ὁ ἄν­θρω­πος. Σ᾿ αὐ­τὸν τὸν πό­λε­μο ποὺ ἡ ἀν­τρεί­α λέ­γε­ται τα­πεί­νω­ση, καὶ τὰ βρα­βεῖ­α εἶ­ναι κα­τα­φρό­νε­ση καὶ ξευ­τε­λι­σμός, δὲν βα­στᾶ­νε οἱ ἀν­τρεῖ­οι του κό­σμου. Ὅ­ποι­ος δὲν πε­ρά­σει ἀ­πὸ τὴ φω­τι­ὰ τῆς δο­κι­μῆς, δὲν ἐ­νοί­ω­σε ἀ­λη­θι­νὰ τί εἶ­ναι ἡ ζω­ή, καὶ γι­α­τί ὁ Χρι­στὸς εἶ­πε: «Ἐ­γὼ εἶ­μαι ἡ ζω­ή», καὶ γι­α­τί εἶ­πε «Μα­κά­ρι­οι οἱ πι­κρα­μέ­νοι, γι­α­τί αὐ­τοὶ θὰ πα­ρη­γο­ρη­θοῦ­νε». Ὅ­ποι­ος δὲν ἀ­πελ­πί­στη­κε ἀ­πὸ ὅ­λα, δὲν τρέ­χει κον­τὰ στὸν Θε­ό, γι­α­τί λο­γα­ρι­ά­ζει πῶς ὑ­πάρ­χου­νε κι ἄλ­λοι προ­στά­τες γὶ αὐ­τόν, πα­ρεχ­τὸς τοῦ Θε­οῦ.

Κ᾿ ἐ­κεῖ ποὺ τὰ συλ­λο­γι­ζό­μου­να αὐ­τά, ἐ­νοί­ω­σα μέ­σα μου ἕ­να θάρ­ρος καὶ μί­α ἀ­φο­βι­ὰ ἀ­κό­μα πι­ὸ με­γά­λη, κ᾿ εἰ­ρή­νη μὲ πε­ρι­σκέ­πα­σε, κ᾿ εἶ­πα τὰ λό­γι­α ποὺ εἶ­πε ὁ Ἰ­ω­νὰς μέ­σα ἀ­πὸ τὸ θε­ρι­ό­ψα­ρο: «Ἐ­βό­η­σα ἐν θλί­ψει μου πρὸς Κύ­ρι­ον τὸν Θε­όν μου καὶ εἰ­σή­κου­σέ μου»! «Ἀ­πὸ τὴν κοι­λι­ὰ τοῦ Ἅ­δη ἄ­κου­σες τὴν κραυ­γή μου, ἄ­κου­σες τὴ φω­νή μου. Ἄ­βυσ­σος ἄ­πα­τη μὲ ἔ­ζω­σε. Τὸ κε­φά­λι μου χώ­νε­ψε μέ­σα στὶς σκι­σμά­δες τῶν βου­νῶν, κα­τέ­βη­κα στὴ γής, ποὺ τὴν κρα­τᾶ­νε ἀμ­πά­ρες ἀ­κα­τέ­λυ­τες. Ἂς ἀ­νε­βεῖ ἡ ζω­ή μου ἀ­πὸ τὴ φθο­ρὰ πρὸς ἐ­σέ­να, Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός μου. Τὴν ὥ­ρα ποὺ χά­νε­ται ἡ ζω­ή μου, θυ­μή­θη­κα τὸν Κύ­ρι­ο. Ἂς ἔρ­θει ἡ προ­σευ­χή μου στὴν ἁ­γι­α­σμέ­νη ἐκ­κλη­σι­ά σου. Ὅ­σοι φυ­λά­γον­ται μά­ται­α καὶ ψεύ­τι­κα θὰ πα­ρα­τη­θοῦ­νε χω­ρὶς ἔ­λε­ος. Μὰ ἐ­γὼ θὰ σὲ φχα­ρι­στή­σω καὶ μὲ φω­νὴ αἰ­νέ­σε­ως θὰ σὲ δο­ξο­λο­γή­σω». Καὶ πά­λι δό­ξα­σα τὸν Θε­ὸ καὶ τὸν φχα­ρί­στη­σα γι­α­τί μ᾿ ἔ­κα­νε ἀ­ναί­σθη­το γι­ὰ τὶς ἡ­δο­νὲς τοῦ κό­σμου, τό­σο ποὺ νὰ σι­χαί­νου­μαι ὅ­σα εἶ­ναι πο­θη­τὰ γι­ὰ τοὺς ἄλ­λους, καὶ νὰ νοι­ώ­θω πῶς εἶ­μαι κερ­δι­σμέ­νος, ὅ­πο­τε οἱ ἄλ­λοι λο­γα­ρι­ά­ζου­νε πῶς εἶ­μαι ζη­μι­ω­μέ­νος καὶ γι­α­τί πῆ­ρα δύ­να­μη ἀ­πὸ Κεῖ­νον νὰ κα­τα­φρο­νή­σω τὸν σα­τα­νᾶ, ποὺ πα­ρα­φυ­λά­γει πό­τε θὰ λι­γο­ψυ­χή­σω, κ᾿ ἔρ­χε­ται καὶ μοῦ λέ­γει: «Πέ­σε προ­σκύ­νη­σε μέ, γι­α­τί θὰ γί­νου­νε ψω­μι­ὰ αὐ­τὲς οἱ πέ­τρες ποὺ βλέ­πεις». Καὶ πά­λι ξα­νάρ­χε­ται καὶ μοῦ λέ­γει: «Ἔ, πῶς χαί­ρε­ται ὁ κό­σμος! Ἀ­κοῦς τὸν ἀ­λα­λαγ­μό, τὶς φω­νὲς ποὺ βγαί­νου­νε ἀ­πὸ τὰ πα­λά­τι­α, ὅ­που δι­α­σκε­δά­ζου­νε οἱ φτυ­χι­σμέ­νοι ὑ­πο­ταχ­τι­κοί μου, ἄν­τρες καὶ γυ­ναῖ­κες; Πέ­σε προ­σκύ­νη­σε μὲ καὶ θᾶν ἁ­πλώ­σεις μο­νά­χα τὸ χέ­ρι σου νὰ τὰ πά­ρεις ὅ­λα. Ἐ­σὺ εἶ­σαι ἄν­θρω­πος τι­μη­μέ­νος γι­ὰ τὴν τέ­χνη σου γι­α­τί νὰ ὑ­πο­φέρ­νεις, σὲ και­ρὸ ποὺ αὐ­τοὶ χαί­ρουν­ται ὅ­λα τὰ κα­λὰ καὶ τ᾿ ἀ­γα­θά, μ ὅ­λο ποὺ δὲν ἔ­χου­νε τὴ δι­κή σου τὴν ἀ­ξι­ω­σύ­νη; Κοί­τα­ξε τὴ φτώ­χει­ά σου, κι ἂν δὲν λυ­πᾶ­σαι τὸν ἑ­αυ­τό σου, λυ­πή­σου τὴν κα­ϋ­μέ­νη τὴ γυ­ναί­κα σου, τὸ φτω­χὸ τὸ παι­δί σου, ποὺ ὑ­πο­φέρ­νου­νε ἀ­πὸ σέ­να! Ἄλ­λη φο­ρᾶ τὸν ἄ­κου­γα, μὲ ὅ­λο ποὺ δὲν ἔ­κα­να ὅ,τι μου λέ­γε, μὰ τώ­ρα τὸν ἄ­φη­σα νὰ λέ­γει χω­ρὶς νὰ τὸν ἀ­κού­ω ὁ­λό­τε­λα. Ἐ­μέ­να ὁ νοῦς μου ἤ­τα­νε σὲ κεί­νους τοὺς θλιμ­μέ­νους καὶ τοὺς βα­σα­νι­σμέ­νους, ποὺ δὲν ἔ­χου­νε ἐλ­πί­δα, καὶ σὲ κεί­νους ποὺ τρώ­γα­νε καὶ πί­να­νε κεί­νη τὴ νύχ­τα, καὶ χο­ρεύ­α­νε μὲ τὶς γυ­ναῖ­κες ποὺ δὲν ἔ­χου­νε ντρο­πή, καὶ σὲ κεί­νους ποὺ μα­ζεύ­ου­νε πλού­τη κι ἀ­δι­α­φό­ρε­τα πράγ­μα­τα ποὺ δὲν μπο­ροῦ­νε νὰ τ ἀ­πο­χω­ρι­στοῦ­νε σὰν σι­μώ­σει ὁ θά­να­τος, καὶ ποὺ κα­τα­γί­νουν­ται νὰ δέ­σου­νε τὸν ἑ­αυ­τό τους μὲ πι­ὸ πολ­λὰ σκοι­νι­ά, ἀν­τὶς νὰ τὰ λι­γο­στέ­ψου­νε. Ἐ­πει­δῆς οἱ δύ­στυ­χοι εἶ­ναι φτω­χοὶ ἀ­πὸ μέ­σα τους κι ἀ­δει­α­νοὶ καὶ τρε­μά­με­νοι καὶ θέ­λου­νε νὰ ζε­στα­θοῦ­νε καὶ ρί­χνου­νε ἀ­πὸ πά­νω τους ὅ­λα αὐ­τὰ τὰ πράγ­μα­τα, σὰν τὸν θερ­μα­σμέ­νο ποὺ ρί­χνει ἀ­πά­νω του πα­πλώ­μα­τα καὶ ροῦ­χα, δί­χως νὰ ζε­στα­θεῖ. Λο­γα­ρι­ά­ζω πῶς οἱ ση­με­ρι­νοὶ οἱ ἄν­θρω­ποι εἶ­ναι πι­ὸ φτω­χοὶ στὸ ἀ­πο­μέ­σα πλοῦ­τος, γι­ὰ νά ᾿χουν ἀ­νάγ­κη ἀ­πὸ τό­σα πολ­λὰ μά­ται­α πράγ­μα­τα. Αὐ­τὰ ποὺ λέ­νε χα­ρὲς καὶ ἡ­δο­νές, τὰ δο­κί­μα­σα κ᾿ ἐ­γὼ σὰν ἄν­θρω­πος, καὶ πί­στευ­α κ᾿ ἐ­γὼ πῶς ἤ­τα­νε στ ἀ­λή­θει­α χα­ρὰ κ᾿ εὐ­τυ­χί­α. Μὰ γλή­γο­ρα κα­τά­λα­βα πῶς ἤ­τα­νε ψευ­στι­ὲς καὶ φαν­τα­σί­ες ἀ­σύ­στα­τες, καὶ πῶς χον­τραί­νου­νε τὴν ψυ­χὴ καὶ στρα­βώ­νου­νε τὰ πνευ­μα­τι­κά της μά­τι­α καὶ δὲν μπο­ρεῖ νὰ δεῖ, καὶ γί­νε­ται κα­κι­ὰ κι ἀ­λύ­πη­τη στὸν πό­νο τ ἀ­δερ­φοῦ της, ἀ­δι­άν­τρο­πη, ἀ­κα­τά­δεχ­τη, ἄ­θε­η, θυ­μώ­τρα, αἱ­μο­βό­ρα.

Ὅ­σοι εἶ­ναι σκλά­βοι στὴν κα­λο­πέ­ρα­ση τοῦ κορ­μι­οῦ τους δὲν ἔ­χου­νε ἀ­λη­θι­νὴ χα­ρά, γι­α­τί δὲν ἔ­χου­νε εἰ­ρή­νη γι­ὰ τοῦ­το θέ­λου­νε νὰ βρί­σκουν­ται μέ­σα σὲ φουρ­τού­να καὶ νὰ ζα­λί­ζουν­ται, ὥ­στε νὰ θαρ­ροῦ­νε πῶς εἶ­ναι φτυ­χι­σμέ­νοι. Ἡ χα­ρὰ ἡ ἀ­λη­θι­νὴ εἶ­ναι μί­α θέρ­μη τῆς δι­ά­νοι­ας καὶ μί­α ἐλ­πί­δα τῆς καρ­δι­ᾶς ποὺ τὶς ἀ­ξι­ώ­νουν­ται ὅ­σοι θέ­λου­νε νὰ μὴν τοὺς ξέ­ρου­νε οἱ ἄν­θρω­ποι, γι­ὰ νὰ τοὺς ξέ­ρει ὁ Θε­ός. Γὶ αὐ­τό, Κύ­ρι­ε καὶ Θε­ὲ καὶ Πα­τέ­ρα μου, κα­λό­τυ­χος ὅ­ποι­ος ἔ­κα­νε σκα­λού­νι­α ἀ­πὸ τὴ φτώ­χει­α, κι ἀ­πὸ τὰ βά­σα­να, κι ἀ­πὸ τὴν κα­τα­φρό­νε­ση τοῦ κό­σμου, γι­ὰ ν ἀ­νε­βεῖ σὲ Σέ­να. Κα­λό­τυ­χος ὁ ἄν­θρω­πος ποὺ ἐ­νοί­ω­σε τὴν ἀ­δυ­να­μί­α τοῦ ἀ­λη­θι­νὰ ὅ­σο γλή­γο­ρα τὸ κα­τά­λα­βε, τό­σο πι­ὸ γλή­γο­ρα θᾶν ἀ­πο­γευ­τεῖ ἀ­πὸ τὸ ψω­μὶ ποὺ θρέ­φει κι ἀ­πὸ τὸ κρα­σὶ ποὺ δυ­να­μώ­νει, ἂν ἔ­χει τὴν πί­στη του σὲ Σέ­να ἀλ­λι­ῶς θὰ γκρε­μνι­στεῖ στὸ βά­ρα­θρο τῆς ἀ­πελ­πι­σί­ας. Μὲ τί λό­γι­α νὰ φχα­ρι­στή­σω τὸν Κύ­ρι­ό μου, ποὺ ἤ­μου­να χα­μέ­νος καὶ μὲ χε­ρο­κρά­τη­σε, στρα­βὸς καὶ μ ἔ­κα­νε νὰ βλέ­πω; Ἐ­κεῖ­νος ἔ­στρε­ψε τὴν λύ­πη μου σὲ χα­ρά. «Δι­ήλ­θο­μεν δι­ὰ πυ­ρὸς καὶ ὕ­δα­τος, καὶ ἐ­ξή­γα­γεν ἠ­μᾶς εἰς ἀ­να­ψυ­χήν. Μα­κά­ρι­ος ἄν­θρω­πος ὁ ἐλ­πί­ζων ἒπ Αὐ­τόν»!

Ἀ­δέρ­φι­α μου, δῶ­στε προ­σο­χὴ στὰ λό­γι­ά μου! Ἔτ­σι ποὺ βλέ­πε­τε, ἔ­βλε­πα κ᾿ ἐ­γώ, καὶ θαρ­ροῦ­σα πῶς ἔ­βλε­πα μὰ τώ­ρα κα­τά­λα­βα πῶς ἤ­μου­να στρα­βὸς καὶ κου­φὸς καὶ πο­δα­γρός. Με­τὰ χα­ρᾶς δέ­χου­μαι κά­θε κα­κο­πά­θη­ση, γι­α­τί ἀλ­λι­ῶς δὲν ἀ­νοί­γου­νε τὰ μά­τι­α στὸ ἀ­λη­θι­νὸ τὸ φῶς, μή­τε τ αὐ­τι­ὰ ἀ­κοῦ­νε τὰ κα­λὰ μη­νύ­μα­τα, μή­τε τὰ πό­δι­α περ­πα­τᾶ­νε στὸ δρό­μο ποὺ πά­γει ἐ­κεῖ ὁ­πού εἶ­ναι ἡ αἰ­ώ­νι­α πο­λι­τεί­α τοῦ Χρι­στοῦ, ἐ­κεῖ ποὺ βρί­σκου­νε εἰ­ρή­νη κι ἀ­νά­πα­ψη οἱ ἀ­γα­πη­μέ­νοι του. Ὅ­ποι­ος δὲν κα­τα­λά­βει πῶς εἶ­ναι ἀ­προ­στά­τευ­τος κ᾿ ἔ­ρη­μος στὸν κό­σμο τοῦ­τον, δὲν θὰ τα­πει­νω­θεῖ: κι ὅ­ποι­ος δὲν τα­πει­νω­θεῖ, δὲν θὰ ἐ­λε­η­θεῖ. Ἡ λύ­πη τῆς δι­ά­νοι­άς μας σι­μώ­νει στὸν Θε­ό. Γὶ αὐ­τὸ δὲν θέ­λω καμ­μι­ὰ κα­λο­πέ­ρα­ση καρ­δι­ὰ συν­τριμ­μέ­νη.

Αὐ­τὰ κι ἄλ­λα πολ­λὰ ἀ­να­βρύ­ζα­νε ἀ­πὸ μέ­σα μου κεί­νη τὴ νύχ­τα, καὶ τὰ μά­τι­α μου τρέ­χα­νε. Δὲν ἤ­ξε­ρε τί συλ­λο­γί­ζου­μαι κα­νέ­νας ἄν­θρω­πος, ἐ­κεῖ ποὺ ἤ­μου­να τρυ­πω­μέ­νος, στὸ κου­βού­κλι μου, οὔ­τε κὰν ἡ Μα­ρί­α ποὺ κοι­μό­τα­νε δί­πλα μου κου­κου­λω­μέ­νη. Ὁ βο­ρι­ὰς ἔ­κα­νε με­γά­λη τα­ρα­χὴ ἀπ ὄ­ξω, τὰ δέν­τρα ἀ­να­στε­νά­ζα­νε, θαρ­ροῦ­σες πῶς κλαί­γα­νε καὶ πῶς πα­ρα­κα­λού­σα­νε ν ἀ­νοί­ξω νὰ μποῦ­νε μέ­σα νὰ προ­στα­τευ­τοῦ­νε. Τὸ καν­τή­λι ἔρ­ρι­χνε τὸ χρυ­σο­κέ­ρι­νο φέγ­γος τοῦ ἀ­πά­νου στὰ κο­νί­σμα­τα καὶ στ ἀ­ση­μω­μέ­νο Εὐ­αγ­γέ­λι­ο. Δό­ξα σοι ὁ Θε­ός, κα­λὰ ἤ­μα­στε! Μα­κά­ρι­ος εἶ­ναι ὅ­ποι­ος εἶ­ναι ξε­χα­σμέ­νος. Ὁ κό­σμος πα­ρα­πέ­ρα γλεν­τᾶ, χο­ρεύ­ει, κά­νει ἁ­μαρ­τί­ες μὲ τὶς γυ­ναῖ­κες, παί­ζει χαρ­τι­ά. Ὁ δυ­στυ­χής, γι­ορ­τά­ζει τὸν θά­να­το τοῦ κορ­μι­οῦ του, ποὺ κά­νει τό­σα γι­ὰ νὰ τὸ φχα­ρι­στή­σει. Λὲς πῶς κερ­δί­σα­νε τὴν ἀ­θα­να­σί­α, τώ­ρα ποὺ ἦρ­θε ὁ και­νού­ρι­ος χρό­νος, ἀν­τὶς νὰ κλά­ψου­νε πῶς σι­μώ­νου­νε ὁ­λο­έ­να στὸ τέ­λος αὐ­τῆς τῆς πο­νη­ρῆς ζω­ῆς. «Πά­τερ ἅ­φες αὐ­τοῖς, οὐ γὰρ οἴ­δα­σι τί ποι­ού­σι». Τί κά­νου­νε; Ποὺ πᾶ­νε; Σὲ λί­γο θὰ κα­ταν­τή­σου­νε τὰ κόκ­κα­λά τους σὰν λι­θά­ρι­α ἄ­ψυ­χα, θὰ γκρε­μνι­στοῦ­νε τὰ πα­λά­τι­α τους, θὰ σβή­σει καὶ ὅ­λη τού­τη ἡ ὀ­χλο­βο­ὴ κι ἡ φω­το­χυ­σί­α, σὰν κά­ποι­ο πράγ­μα ποὺ δὲν γί­νη­κε πο­τές. Ὢ κα­τά­δι­κοι, τί ξε­γε­λι­ό­σα­στε;

«Ἴ­να τί ἀ­γα­πᾶ­τε μα­ται­ό­τη­τα καὶ ζη­τεῖ­τε ψεῦ­δος;»

Πρόγραμμα Ἀκολουθιῶν Αὐγούστου 2010

ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟΥ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΣΚΕΥΗΣ

ΕΟΡΤΗ ΑΝΑΚΟΜΙΔΗΣ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΑΓΙΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ

ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΙΣΙΟ

Ενθρονίστηκε ο Μητροπολίτης Κηφισίας Κύριλλος

Μέ λαμπρότητα καί μεγαλοπρέπεια τελέσθηκε στὶς 8 Ἰουνίου 2010 ἡ ἐνθρόνιση τοῦ Μητροπολίτη Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καί Ὠρωπού κ. Κυρίλλου, στόν Μητροπολιτικό Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Δημητρίου Κηφισιᾶς.
Πλῆθος κόσμου κατέκλησε ἀπό νωρίς τόν ναό, οἱ ὁποῖοι ὑποδέχθηκαν τόν νέο του μητροπολίτη μέ ροδοπέταλα καί λουλούδια.
Στήν ἐνθρόνιση παρέστησαν πλειάδα Ἀρχιερέων τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, καθώς καί ὅλοι οἱ κληρικοί τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Τόν Μητροπολίτη Κηφισίας κ. Κύριλλο προσφώνησε ὁ μέχρι πρό τινος Τοποτηρητής τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσο-γαίας & Λαυρεωτικῆς κ. Νικόλαος.
Ὁ κ. Νικόλαος μεταξύ ἄλλων τόνισε: «Ἡ σημερινή μέρα, ἀναμενόμενη ἐπί μακρόν, εἶναι γιά τή Μητρόπολη Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καί Ὠρωπού μέρα χαρᾶς μεγάλης καί συμπυκνωμένης ἐλπίδος. Στό φόντο της, πικρές ἀναμνήσεις, καί ἀνεπίτρεπτες ἀπογοητεύσεις σβήνουν διακριτικά. Εἶναι μέρα ἱστορική, ἀφοῦ ὑποδεχόμαστε τόν πρῶτο Μητροπολίτη τῆς νεοΐδρυτης αὐτῆς Μητροπό-λεως. Εἶναι ὄμως καί σημαδιακή, ἀφοῦ φέρνει τό μήνυμα τῆς ἀποκαταστάσεως μίας χρονίζουσας ἐκκρεμότητας στόν πολύπαθο λαό της. Γι’ αὐτό καί αἰσθάνομαι ὄτι ὀφείλω μαζί μέ τό θερμό καί ἐγκάρδιο καλωσόρισμα τοῦ νέου Μητροπολίτου, τή στιγμή αὐτήν, νά καταθέσω καί τή φωνή τῆς βαθειᾶς καρδί-ας τοῦ διψασμένου καί τραυματισμένου κλήρου καί λαοῦ».
«Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Κηφισίας, Ἀμαρουσίου και Ωρωπού εἶναι μεν νεοσυστατη, ὁ κλῆρος ὄμως καί ὁ λαός τῆς ζοῦν τήν ποιμαντική τους ὀρφάνια ἐδῶ καί 64 περίπου μῆνες. Ἡ Τοποτηρητεία ἔχει ὅλα τά χαρακτηρι-στικά της κηδεμονίας, μέ κανέναν ὅμως τρόπο δέν θά μποροῦσε νά διεκδικήσει τίς ἀρμοδιότητες τῆς πατρικῆς εὐθύνης καί παρουσίας. Αὐτός εἶναι καί ὁ λόγος πού ὁ 74ος Κανών τῆς ἐν Καρχηδόνι Συνόδου ὑπογραμμίζει τήν ἀνάγκη ὁ λαός νά μήν κηδεμονεύεται ἐπί μακρόν ἀπό μνημονευόμενο ἐπίσκοπο-διοικητή, ἀλλά νά ποιμαίνεται ἀπό ἐπίσκοπο-πατέρα», συνέχισε ὁ Μητροπολίτης Νικό-λαος.
Ἐπίσης τόνισε: «Μακαριώτατε, ἠ υπερπενταετής καθυστερηση ἀποτελεῖ σκάνδαλο για τη σύγχρονη ἐκκλησιαστική ἱστορία μας. Δέν εἶναι δική μας αρμοδιότητα οὔτε καθῆκον τῆς στιγμῆς νά ἀναζητήσουμε αἴτια, ἐξηγήσεις ἡ ἐνόχους γι’ αὐτό. Εἶναι ὅμως τῆς στιγμῆς νά δοξάσουμε τον Κύριο πού «ἐξήγαγεν ἠμᾶς εἰς ἀναψυχήν».
«Σεβασμιώτατε, ὀ πιστός λαός και η κοινωνία τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλε-ως Κηφισιας, Ἀμαρουσίου καί Ὠρωπού Σᾶς ὑποδέχονται μέ πολύ σεβασμό, με-γάλη ἀγάπη ἀλλά καί τεράστιες προσδοκίες. Ἡ Ἱερά Σύνοδος θεώρησε πώς ὁ καταλληλότερος γιά νά διαποιμάνει αὐτήν τήν Ἐπαρχία ἦταν ἡ Σεβασμιότητά Σας. Καί ὁ Θεός δέν παρεμπόδισε αὐτή τήν πράξη καί ἀπόφασή της. Ἤδη πρῶτος Μητροπολίτης καί Ἐπίσκοπός της θεοσώστου αὐτῆς Ἐπαρχίας ἐπελέγητε Ἐσεῖς, ὁ πρῶτος μέχρι τῆς ἐκλογῆς Σᾶς πρεσβύτερος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὁ Ἀρχιγραμματεύς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου της», πρόσθεσε ὁ κ. Νικό-λαος.
Κλείνοντας, τόνισε: «Ὁ Θεός νά Σάς στηριζει, ἠ χάρη Τού νά Σάς επισκιαζει και οι πολλές και μεγάλες ευλογιες Του να ἐπιβεβαιώνουν την παρουσία Του στη ζωή καί τή διακονία Σας. Ἡ Μητρόπολη Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καί Ὠρωπού εὐχόμαστε νά ἀποτελεῖ τήν πρώτη ἀγάπη Σας, τή με-γάλη χαρά Σας, τήν πύλη τοῦ οὐρανοῦ γιά Σᾶς καί ὄλους μας μαζί Σας. «Δεῦτε ἀριστήσατε». Ἐπιτρέψτε μου νά τό παρερμηνεύσω. Δῶστε τόν καλύτερο, τόν ἄριστο, ἑαυτό Σας. Τό χρειαζόμαστε, τό περιμένουμε, Σᾶς τό εὐχόμαστε».
Ἀπό τήν πλευρά του ὁ Μητροπολίτης Κηφισίας κ. Κύριλλος, στόν ἐνθρονιστήριο λόγο του, μεταξύ ἄλλων τόνισε: «Σέ εὐχαριστῶ Δέσποτα, Κύριέ μου, πού μολονότι εἶμαι ἀνάξιος μέ ἔκανες ἱερουργό τῶν μυστηρίων σου καί κήρυκα τῆς ἀληθείας σου. Αὐτή ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ καί μέ τήν τιμία ψῆφο τῶν ἀδελφῶν ἀρχιερέων μέ ἀνέδειξε τόν ἐλάχιστο Ἐπίσκοπο καί Ποιμένα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κηφισίας…Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου μέ ὁδήγησε στόν ἱερό τούτου μη-τροπολιτικό ναό τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ Μυροβλύτου, καί διά τῶν χειρῶν τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμου μέ ἐνθρονίζει σήμερα στόν ὑψηλό τοῦτο θρόνο γιά νά ποιμάνω στό ἑξῆς, τό λογικό του Κυρίου μᾶς ποίμνιο τῆς τοπικῆς ταύτης Ἐκκλησίας».
Τέλος, ὁ κ. Κύριλλος τόνισε: «Εὐλογημένοι Χριστιανοί πού ζεῖτε στήν Κηφισιά καί στούς ἄλλους δήμους τῆς μητροπολιτικῆς μας περιφέρειας, καί σᾶς ἐνώνει ἡ πίστη μας στόν Ἰησοῦ Χριστό ἀκούσατε τοῦ Ἐπισκόπου σας: «Ὅπου συνάγονται οἱ πιστοί ἐκεῖ εἶναι καί ὁ Χριστός ἐν μέσω αὐτῶν, καί ὅπου βρί-σκεται ὁ Χριστός ἐν μέσω τοῦ λαοῦ του, ἐκεῖ πραγματοποιεῖται γνησία ἐκκλησιαστική σύναξη. Αὐτή ἡ εὐλογημένη σύναξη τοῦ πλῆθους πραγματοποιεῖται σήμερα ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν μας ἀγαπητοί, εἶναι ὄμως ἀπόλυτη ἀνάγκη νά διαρκέσει γιά πάντα…Δέν πρέπει νά ἐξαντληθεῖ σέ μία τυ-πική ὑποδοχή τοῦ νέου Ἐπισκόπου, σέ κάτι πού γίνεται μία φορά καί δέν ἐπαναλαμβάνεται ξανά! Ἄν θέλουμε πράγματι νά εἴμαστε ἐκκλησία Χριστοῦ καί Μέλη τοῦ Ἀναστάντος σώματός του, πρέπει νά παραμείνουμε ἅπαντες συ-νηγμένοι ἐπί τό αὐτό. Ἔστω καί ἄν προσωρινῶς καί σωματικῶς χωριζόμεθα ἀπό τίς ἀνάγκες τοῦ ἐφήμερου βίου, ποτέ δέν πρέπει νά μᾶς συμπήξει ἡ μέριμνα οὐτοσῶστε νά λησμονήσουμε πού πράγματι ἀνήκουμε. Τίποτε δέν πρέπει νά σταθεῖ ἱκανό νά μᾶς χωρίσει ἀπό τό ζωηφόρο σῶμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ», τόνισε ἐπίσης ὁ Μητροπολίτης Κηφισίας Κύριλλος.

Προβολή ταινίας

ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

11 ΙΟΥΝΙΟΥ

ΚΑΙ ΩΡΑ 7 μ.μ.

ΗΜΕΡΑ ΕΟΡΤΗΣ

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ ΤΟΥ ΙΑΤΡΟΥ

ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΡΙΜΑΙΑΣ

ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ ΣΤΟ ΝΑΟ ΜΑΣ

ΠΡΟΒΟΛΗ

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ

ΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ

ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ

http://www.agstefanos.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1341&Itemid=203

Ἐνθρόνιση Πρώτου Μητροπολίτου Κηφισίας

ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ
8 ΙΟΥΝΙΟΥ
ΚΑΙ ΩΡΑ 6 μ.μ.
ΣΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΝΑΟ
ΑΓ.ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΗΦΙΣΙΑΣ

ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΥΠΟΔΟΧΗ

ΚΑΙ Η ΕΝΘΡΟΝΙΣΗ

ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

ΚΗΦΙΣΙΑΣ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ ΚΑΙ ΩΡΩΠΟΥ

κ.κ.ΚΥΡΙΛΛΟΥ

ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΝΤΑΙ

ΟΛΟΙ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ

ΚΑΙ ΕΝΟΡΙΤΕΣ

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ

ΝΑ ΠΑΡΕΥΡΕΘΟΥΝ

ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΥΝ

ΣΤΗΝ ΧΑΡΑ

ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΜΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Ἀγρυπνία 11ης Ἰουνίου

Tὴν Τετάρτη τὸ βράδι 10 Ἰουνίου
9.00 μ.μ. – 01.00 π.μ.

θὰ τελεσθεῖ στὸ Ναό μας

ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ

γιὰ τὴν ἑορτὴ τῆς

Εἰκόνος τῆς Παναγίας

τοῦ «Ἄξιόν ἐστι»

&

τὴν ἱερὰ μνήμη τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ τοῦ ἰατροῦ

Πρόγραμμα Ἀκολουθιῶν Ἰουνίου 2010

Νέος Μητροπολίτης

 

Σε κλίμα συγκίνησης τελέστηκε σήμερα η χειροτονία του εψηφισμένου πρώτου Μητροπολίτη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού κ. Κυρίλλου Μισιακούλη, στον Ιερό Ναό του Αγίου Χαραλάμπους Ιλισίων.

Της πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας προηξήρχε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, συμπαραστατούμενος από τους Μητροπολίτες Νικαίας Αλέξιο, Ναυπάκτου Ιερόθεο, Ζακύνθου Χρυσόστομο, Ζιχνών Ιερόθεο, Μεσογαίας Νικόλαο, Καισαριανής Δανιήλ, Γλυφάδας Παύλο, Πειραιώς Σεραφείμ, Κορίνθου Διονύσιο, Μεσσηνίας Χρυσόστομο, Ιλίου Αθηναγόρα και Επίσκοπο Φωτικής Διονύσιο.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι στην χειροτονία παρέστησαν πλήθος κόσμου, Υπουργοί, Βουλευτές καθώς και ο Πρόεδρος του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη κ. Στ. Ψυχάρης.

Ο εψηφισμένος Μητροπολίτης Κηφισίας κ. Κύριλλος στην ομιλία του, μεταξύ άλλων υπογράμμισε: «Κατά την ευδοκία του θελήματος Του, «εμεγάλυνε  Κύριος του ποιήσαι μετ΄ εμού∙ εμεγάλυνε Κύριος του ποιήσαι μετ΄ εμού, και εγενήθην ευφραινόμενος». Από τα μύχια λοιπόν της καρδίας μου, που πάλλεται από συγκίνηση και χαρά, ΄δεος και ευγνωμοσύνη αναδύεται ως ανθομολόγηση λατρείας και ευχαριστίας προς τον ευεργέτη Δεσπότη μου και Σωτήρα Χριστό ο Θεοπρεπής ύμνος των Αγίων Τριών Παίδων : «Ευλογητός ει, Κύριε, ο Θεός των Πατέρων ημών και ενετός… και υπερυψούμενος εις τους αιώνας».

«Η παντευλόγητη και παντουρική Του πρόνοια εμπιστεύθηκε τον από παιδός καταρτισμό μου στον ένθεο λόγο και στη θεοφιλή χειραγωγία των ευσεβών εφημερίων του Ιερού Ναού Αγίας Τριάδος Αμπελοκήπων, των οποίων την ευχή επικαλούμαι για την αναλαμβανόμενη σήμερα ύψιστη ευθύνη. Με την δική τους καθοδήγηση «εξελεξάμην παραρριπτείσθαι εν τω οίκω του Θεού μου μάλλον η οικείν με εν σκηνώμασιν αμαρτωλών». Άπαντες ευρίσκονται εις την θριαμβεύουσαν Εκκλησίαν, ας είναι η μνήμη τους αιωνία», συνέχισε ο Μητροπολίτης Κηφισίας.

Εν συνεχεία ο κ. Κύριλλος τόνισε: «Μετά την καταγραφή μου στο Ιερό κατάλογο των Κληρικών, «ο ετάζων καρδίας και νεφρούς» με ηλέησε και με αξίωσε να διακονήσω και να θητεύσω πλησίον των δύο μακαριστών Προκατόχων Σας, του Αρχιεπισκόπου κυρού Σεραφείμ, τη ευλογία και προτάσει του οποίου διορίσθην Γραμματεύς της Συνοδικής Επιτροπής Δογματικών και Νομοκανονικών Ζητημάτων. Και του Αρχιεπισκόπου κυρού Χριστοδούλου, τη προτάσει του οποίου προήχθην εις την θέσιν του Α΄Γραμματέως και κατόπιν του Αρχιγραμματέως της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας ημών. Πλησίον αυτών πολλή εδιδάχθηκα και πολλαπλείς ωφελήθηκα, ας είναι η μνήμη των άληστος και αιωνία».

«Όμως ο «πλούσιος εν ελέει» φιλάνθρωπος Κύριος, θέλησε να μου χαρίσει ως επιπλέον τεκμήριο της φιλαγάθου προνοίας Του την μαθητεία πλησίον Υμών Μακαριώτατε Πάτερ, μετά την απροσδόκητον εκδημία προς Κύριον, αειμνήστου Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου και την ανάρρησίν Σας εις τον περικλεή Αρχιεπισκοπικόν Θρόνον των Αθηνών. Αξιώθηκα της μεγίστης τιμής και ευεργεσίας να συνεχίσω να συνεργάζομαι μαζί Σας, στην πλέον υπεύθυνη θέση του άμεσου συνεργάτη Σας, να με περιβάλετε με την πατρική Σας στοργή και να μου προσφέρετε επί δύο έτη το πολύτιμο υπόδειγμα αληθινού Πατρός και Ποιμενάρχου, με την απροσποίητη καλοσύνη και αγάπη, με την  διακριτική επιείκεια και ανεξικακία, με την πηγαία απλότητα και πράοτητα, σεμνότητα και ταπεινοφροσύνη, με το αφιλάργυρο και ευσυμπάθητο του χαρακτήρα, με την βαθειά πίστη στην ιστορική ευθύνη της Εκκλησίας, και την ανύστακτη φροντίδα για τα δικαιά Της», πρόσθεσε χαρακτηριστικά ο Μητροπολίτης Κύριλλος.

Ακόμη ανέφερε «Η πατρική Σας εύνοια μου προσφέρει επιπλέον σήμερα ότι πολυτιμότερο Σας εμπιστεύθηκε ο Θεός πριν από 29 έτη, το πλήρωμα της Ιερωσύνης. Με βαθύτατη λοιπόν ευγνωμοσύνη και ολοκάρδιο σεβασμό, κατ΄αυτήν την ιερή και επίσημη ώρα, ομολογώ το ανεξόφλητο χρέος της υιοπρεπούς αγάπης προς το Σεπτό πρόσωπό Σας. Και εύχομαι ταπεινά ο Θεός να Σας μακροημερεύσει, για να επιστηρίζετε στην πολιά της Πρωθιεραρχικής Σας πείρας και φρονήσεως τον ενθουσιασμό των εκλεκτών Επισκόπων, που κοσμούν το Σώμα της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, προς την οποία εκφράζω, τούτη την ώρα χρεωστικώς την ευγνομοσύνη μου».

Τέλος, ο κ. Κύριλλος υπογράμμισε «Ευχαριστώ σύμπασα την Σεπτή Ιεραρχία για την εξόχως τιμητική εκλογή, και μεθ΄ υμών Μακαριώτατε Γέροντα, Τους παρευρισκομένους Ιεράρχες για την Κατά Χριστόν συνεργία συμπαράσταση και συμμετοχή στη μεγάλη χαρά μου και για την ιερουργία στο μυστήριο της Χειροτονίας μου πολλά Υμών τα έτη και θεοτίμητα».

Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος

Από την πλευρά του ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος μεταξύ άλλων τόνισε: "Ιδού σήμερα στον ευλογημένο τούτο χώρο, καλείσαι να λάβεις τον βαθμό της Αρχιερωσύνης. Σε γνωρίζω πάρα πολλά χρόνια, από τότε που ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος κυρός Σεραφείμ σε διόρισε Γραμματέα στη Συνοδική Επιτροπή Δογματικών ζητημάτων. Συνεργαστήκαμε επί τρία χρόνια, εσύ ως Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου και εγώ ως Αρχιεπίσκοπος. Ωφείλω να ομολογήσω ότι η συνεργασία μας ήτανε πάντοτε άριστη, ήσουν πάντοτε υπάκουος, ταπεινός και συνεπής σε όλες τις φάσεις της διακονίας σου".

Κλείνοντας, ο κ. Ιερώνυμος πρόσθεσε: "Η Αρχιερωσύνη δεν είναι εξουσία, δεν είναι βαθμός εξουσιαστικός, αλλά είναι διακονία αγάπης! Το ξεκαθάρισε και αυτό ο Κύριος μας στους μαθητές Του, και αυτό εύχομαι και σε εσένα σήμερα να διακονείς πάντοτε με αγάπη το ποίμνιο σου".

Πρόγραμμα Ἀκολουθιῶν Μαΐου 2010

http://www.agstefanos.gr/images/stories/docs/2010-05.pdf

Προσκλητήριον Κάλεσμα

Πολὺ ἀγαπητοί μας ἐνορίτες καὶ φίλοι τῆς Ἐνορίας μας, ὅπως γνωρίζετε ὁ μοναδικὸς ἐνοριακὸς Ναὸς τοῦ Δήμου μας βρίσκεται ἐδῶ καὶ τέσσερα περίπου χρόνια ὑπὸ ἀνοικοδόμηση.
Ἕνας Ναὸς συνάγει ὅλο τὸ πιστὸ πλῆρωμα τῆς ἐνορίας καὶ πολλαπλασιάζει τὴν κάθε χαρὰ ὅπως μειώνει καὶ τὴν κάθε λύπη. Καὶ αὐτὸ διότι ὁ χαρακτῆρας τῆς ἐνορίας εἶναι καὶ πρέπει νὰ παραμείνει ἐκκλησιολογικός. Αὐτὸ σημαῖνει ὅτι ὁ χῶρος τοῦ Ναοῦ δὲν εἶναι κτῆμα κανενός, ἀλλὰ ὅλων μας. Ὅπως σοφὰ γράφουν οἱ ἅγιοι πατέρες «σήμερον ἐμοῦ, αὔριον ἑτέρου, οὐδέποτε οὐδενός».
Ἔχουμε χρέος ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ νὰ παραδώσουμε στὰ παιδιά μας ὅπως ἔκαναν καὶ οἱ παπποῦδες μας Ἐκκλησιὰ γιὰ νὰ λατρεύουμε ὅλοι τὸν κοινό Θεό μας. Θεὸ ποὺ βρέχει τὸ ἵδιο νερὸ γιὰ δικαίους καὶ ἀδίκους· γιὰ ἁμαρτωλοὺς καὶ ἁγίους. Τὸ ἀποτέλεσμα δὲν θὰ εἶναι ὁ καρπὸς τῶν κόπων ἑνός, ἀλλὰ ὅλων. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὅλοι θὰ τὸν χαίρονται.
Εὐλογημένοι Χριστιανοί, πετραδάκι πετραδάκι θὰ χτίσουμε τὴν ἐκκλησία μας. Ἔχουμε χρέος στὸ ἔνδοξο παρελθόν τῶν προγόνων μας. Ἔχουμε χρέος στὸ ἐλπιδοφόρο μέλλον τῶν παιδιῶν μας ποὺ κάποιοι θέλουν νὰ ἀποπνευματοποιήσουν, γκρεμίζοντας κάθε ἱερὸ ἀπὸ τὴν ἱερὴ ψυχή τους.
Τὸ ἔργο εἶναι τοῦ λαοῦ. Δίχως φατριασμοὺς καὶ πολιτικὲς ἐξάρσεις. Δίχως τὸ «ἐμεὶς καὶ τὸ ἐσείς». Δίχως ἐγωισμοὺς καὶ αὐτοπροβολές.
Τὴν χάρη Του ὁ Θεὸς θὰ τὴν δώσει ὅπου δεῖ ταπείνωση καὶ ὁμόνοια. Ὅπου τὸ κάθε ἐγὼ θὰ ἐργάζεται καὶ θὰ συγχωρεῖ τὸν πλησίον ἀδελφό. Ὅπου τὸ αἴσθημα ὅτι ὁ ὀβολός, εἶναι ἱερός.
Θὰ καλέσω καὶ θὰ προσκαλέσω ὅλους μας στὸ ξεκίνημα ἑνὸς ταπεινοῦ καὶ ταυτόχρονα μεγαλειώδους ἀγῶνα. Ἑνὸς ἀγῶνα ποὺ ἑντὸς οἰκονομικῆς παρακμῆς θὰ ἀποδώσει ἕνα ἔργο ἁγιασμοῦ ὅλων μας. Εἶμαι πεπεισμένος ὅτι θὰ ἀνταποκριθεῖτε στὸ κάλεσμα αὐτὸ! Ἡ Παναγία ἂς ἐνισχύσει ὅλους μας στὴν ἀνέγερση τοῦ Ναοῦ της. Ἀμήν!

Μὲ πολὺ ἐν Χριστῷ ἀγάπη,

Ὁ προεδρὸς τῆς Ἐρανικῆς Ἐπιτροπῆς Ἀνεγέρσεως



Πρεσβύτερος Χρυσοβαλάντης Θεοδώρου

Ἱστορικὸν Ἱεροῦ Ναοῦ Κοιμήσεως Θεοτόκου

ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ
ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Τὸ Ἱστορικόν του Ἱεροῦ Ναοῦ «τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου» ἐν τὴ Κοινότητι τοῦ Ἁγίου Στεφάνου γράφεται ὑπὸ τοῦ ἱερέως Προκοπίου Χα-νιώτου καὶ ἀναφέρει λεπτομερῶς τὸ ἔργον τὸ ὁποῖον ἀνέλαβεν οὗτος ἀπὸ τοῦ ἔτους 1954 ἐν τῷ ἱερῶ ναῶ τούτω, καὶ τὸ ὁποῖον ἐκτελεῖ οὗτος ἀψηφώντας κόπους, μόχθους καὶ συκοφαντίας τῶν ὀλίγων εἰς ὄφελος τῶν πολλῶν.
Ἐν Σωτηρίω ἔτει 1958


Ἔτος 1954

Τὸ ἱστορικόν του Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου τὸ ὁποῖον θὰ ἀναφέρηται λεπτομερῶς εἰς τὸ βιβλίον τοῦτο δὲν θ’ ἀρχίση ἀπὸ τῶν πρώτων χρόνων τῆς ἱδρύσεως τοῦ ἱεροῦ ναοῦ ἐλλείψει στοιχείων. Θὰ ἀρχίση ἀπὸ τοῦ ἔτους 1954. Τὸν Ἰανουάριον τοῦ προαναφερομένου ἔτους κατόπιν συστάσεως τοῦ σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἀττικῆς Μεγαρί-δος καὶ Σαλαμίνος κ.κ. Ἰακώβου ἀνέλαβε καθήκοντα ἐν τῷ Ναῶ, ἀνακληθεῖς ἐκ Καλάμου Ἀττικῆς, ὁ ἐφημέριος Προκόπιος Χανιώτης καὶ οἱ ἐπίτροποι Ἰωάννης Μπάρκουλης, Νικόλαος Κουρεμένος, Κωνσταντῖνος Γαβαλᾶς καὶ Ἀπόστολος Ἰωαννίδης.

Ἅμα τὴ ἀναλήψει τῶν καθηκόντων τοῦ ὁ ἱερεὺς Προκόπιος Χανιώ-της διεπίστωσε τὰς ἀπείρους ἐλλείψεις τῆς ἐκκλησίας καὶ ἰδιαιτέρως ἐτόνισεν εἰς τοὺς ἐπιτρόπους τὴν μὴ στερεὰν κατασκευὴν τῆς σκεπῆς ἤτις ὅμως, παρέμεινεν ὡς εἶχε. Τὴν 22αν Μαΐου τοῦ ἰδίου ἔτους καὶ ἡμέρα Σάββατον καὶ ὥραν 12ην π.μ. ἡ στέγη τοῦ Ναοῦ ὡς ἦτο ἑπόμενον ἐγκρημνίσθη εὐτυχῶς ἄνευ θυμάτων μὲ τὴ βοήθεια τῆς Θεοτόκου. Ἅπαντες οἱ κέραμοι τῆς ἐκκλησίας περὶ τὰς 8000 ἐθραύσθησαν καθὼς καὶ δύο πολυέλαιοι ἀξίας πολλῶν χιλιάδων.

Εὐθὺς ὡς ἐγνώσθη τοῦτο ὁ ἱερεὺς Προκόπιος Χανιώτης ἐπεκοινώνησεν μετὰ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ.κ. Ἰακώβου ὅστις ἔδωσεν ἐντολὴν νὰ κληθῆ διὰ τῆς Ἀστυνομίας, εἰδικὸς τεχνικὸς ὑπάλληλος τοῦ Πολεοδομικοῦ Γραφείου Ἀθηνῶν Προαστείων. Ὡς τοιοῦτος ἐστάλη ὁ μηχανικὸς κὸς Ἄγγελος Σταματόπουλος ὅστις κατόπιν αὐτοψίας ἔκρινε ὡς ἀκατάλληλον τὴν προηγούμενην ἐργασίαν ἐλλείψει ἐπιβλέψεως εἰδικοῦ μηχανικοῦ καὶ διέταξε νὰ κατεδαφισθῶσιν τὰ ἀπομείναντα τμήματα τῆς ὀπτοπλινθοδομῆς μέχρι τὰ ἐκ σιδηροπαγοῦς σκυροκονιάματα πλάγια ἠμιθόλια κρινόμενα ὡς ἐπικίνδυνα.

Τὴν 1ην Ἰουλίου τοῦ 1954 ληξάσης τῆς ὑπηρεσίας τῶν ἐπιτρόπων τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ ὁ ἱερεὺς Προκόπιος Χανιώτης ἀποδέχεται τὰς παραιτή-σεις τῶν καὶ τὴν 15ην Ἰουλίου ἀντικαθιστᾶ τούτους ὑπὸ τῶν κ.κ. Παντελῆ Κυπραίου, Ἀποστόλου Πολυχρονοπούλου, Χαραλάμπους Χαβιαροπούλου καὶ Γεωργίου Καρυπίδου οἵτινες καὶ ὑπεσχέθησαν νὰ βοηθήσουν τὸν ἱερέα εἰς τὴν ἀποπεράτωσιν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου. Τὴν 25 τοῦ ἰδίου μηνὸς τὸ Νέον ἐκκλησιαστικὸν συμβούλιον ἀποφασίζει νὰ καλέση τὸν μηχανικόν της Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κηφισσίας κ. Βασίλει-ον Νικολαϊδη ἴνα καταγράψη τὰς ζημίας πρὸς καταλογισμὸν τῶν εὐθυνῶν τῶν ὑπευθύνων. Τὴ ἐπιμονὴ τοῦ ἐπιτρόπου κ. Ἀποστόλου Πολυ-χρονοπούλου, τὸ ἐκκλησιαστικὸν συμβούλιον ἀνέφερε τὰς παρατυπίας τῆς προηγουμένης ἐπιτροπῆς εἰς τὸν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην κ.κ. Ἰακῶβον ὅστις καὶ ἀπέστειλε τὸν Ἀρχιμανδρίτην κ. Ἰεζεκιὴλ Καλατζὴν ἴνα διεξάγη ἀνακρίσεις.
Τὴ παρεμβάσει τοῦ Ἱερέως Προκοπίου Χανιώτου ἀπεφεύχθη τὸ σκάνδαλον καὶ τυπικῶς ἀπεφασίσθη νὰ καταβάλουν ὡς πρόστιμον ὁ κ. Νικόλαος Κουρεμένος δρχ. 5000 (πέντε χιλιάδας), ὁ κ. Κῶν/νὸς Γαβαλᾶς δρχ. 1000 (χιλίας) καὶ ὁ κ. Μ. Βλασιάδης (ἐργολάβος) δρχ. 4000 (τέσσερας χιλιάδας).

Ἅμα τὴ λήξει τῶν ἀνακρίσεων τὸ νέον ἐκκλησιαστικὸν συμβούλιον τὴ καθοδηγήσει τοῦ φιλέργου ἱερέως τοῦ Ναοῦ ἀρχίζει τὸν ἀγώνα διὰ τὴν ἐξεύρεσιν οἰκονομικῶν πόρων πρὸς ἀποπεράτωσιν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ.
Πρὸς τοῦτο δὶ’ εἰδικοῦ ἐγγράφου ζητεῖ ἀπὸ τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Κηφσ-σίας τὴν ἄδειαν διεξαγωγῆς ἐράνου. Τὸ Μητροπολιτικὸν Συμβούλιον κα-τόπιν ἀδείας, ἢν ἐχορήγησεν τὸ Ὑπουργεῖον Θρησκευμάτων καὶ Ἐθνικῆς Παδείας (ἄπ. Πρωτοκόλλου 82620) ἐγκρίνει τὴν διεξαγωγὴν ἐράνου καὶ λαχειοφόρου ἀγορᾶς.

Τὸ ἔργον τοῦτο ἀνέλαβον κατόπιν παρακλήσεως τοῦ Ἱερέως εὐγενῶς προσφερθέντες τινὲς τῶν κατοίκων καὶ παραθεριστῶν τῆς κω-μοπόλεως τοῦ Ἁγίου Στεφάνου. Ἐγένοντο δεκταὶ εἰσφοραὶ εἰς χρῆμα καὶ εἰς οἰκοδομήσιμα ὑλικά.

Τὴν 7ην Σεπτεμβρίου 1954 ἤρχισεν ἡ πλειοδοτικὴ δημοπρασία τῆς στέγης τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ. Ταύτη ἐπροτάθη μέχρι τοῦ ποσοῦ τῶν 6500 (ἑξήκοντα πέντε χιλιάδων δραχμῶν). Τότε ὁ ἐκ τῶν ἐπιτρόπων Γ. Καρυπί-δης προτείνει τὸν ἐργολάβον Ἰσαὰκ Τακματζίδην κάτοικον Μελισσίων ὅστις καὶ ἀναλαμβάνει τὴν ἀνέγερσιν τῆς στέγης μὲ δραχμᾶς 29000 (εἰκοσιεννέα χιλιάδας). Ἡ κατασκευὴ τῆς σκεπῆς τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς «Κοιμήσεως Θεοτόκου» ἤρχισε τὴν 8ην Ὀκτωβρίου 1954 μὲ ἄριστα ὑλικά, τὴ ἐπιβλέψει ὑπευθύνου μηχανικοῦ.

Ἔτος 1955

Κατὰ τὸ ἔτος 1955 ὁ ἀγὼν τοῦ ἱερέως τοῦ Ναοῦ Προκοπίου Χανιώ-του μετὰ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ συμβουλίου συνεχίζεται διὰ τὴν ἀποπεράτωσιν τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ. Ὡς ἦτο ἑπόμενον ἡ στέγη τοῦ Ναοῦ δὲν ἦτο δυνατὸν νὰ παραμείνη μόνον μὲ τὸ τσιμέντο. Ἔπρεπε νὰ εὑρεθῆ τρό-πος ν’ ἀγορασθοῦν κέραμοι ἴνα καλυφθῆ.

Ὁ ἱερεὺς Προκόπιος Χανιώτης μετέβη εἰς Σχηματάρι Τανάγρας ὅπου ἐσυνήντησε τὸν πνευματικὸν φίλον του ἱερέα Κωνσταντῖνον Μπρα-τσιώτη ὅστις καὶ τοῦ συνέστησεν ὡς ἄριστον καὶ εὐσυνείδητον τεχνίτην τὸν Κὸν Σάββα Σαραντίδη κάτοικον Ἀθηνῶν ὁ ὁποῖος εἶχε κατασκευάσει καὶ τὴν σκεπὴν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Ταξιαρχῶν εἰς Σχηματάρι.

Κατόπιν ὁ ἱερεὺς μετέβη εἰς τὰ κεραμουργεῖα Βασιλικοῦ ὅπου καὶ ἐξήτασε τὰς διαφόρους προσφορᾶς τῶν ἐργοστασίων διὰ τὴν ἀγορὰν κε-ράμων. Μὴ εὑρίσκων ὅμως καταλλήλους κεράμους, τὴ ὑποδείξει τοῦ κυρί-ου Δημητρίου Μαλζαρδῆ καὶ τὴ ἐγκρίσει τοῦ ἀρχιτέκτονος κυρίου Βασι-λείου Νικολαϊδου δέχεται ν’ἀγορασθοῦν οἱ κέραμοι ἀπὸ τὴν Ἀνώνυμον Κεραμουργικὴν Ἑταιρεία ‘ὁ Κύκλωψ’ ὡς καλύτεροι.

Εὐγενῶς προσφερθεῖς ὁ ἐκ τῶν κατοίκων τῆς Κοινότητος Ἁγίου Στεφάνου κύριος Φώτιος Παπαστεφανίδης ἀναλαμβάνει δωρεὰν τὴν μεταφορὰν αὐτῶν.

Οἱ κέραμοι ἠγοράσθησαν ἐκ χρημάτων προσφερθέντων ὑπὸ διαφό-ρων κατοίκων καὶ παραθεριστῶν τῆς κωμοπόλεως Ἁγίου Στεφάνου (βλ. ἄρ. πράξεως 12).

Ἐπειδὴ ὅμως αἱ ἀναγκαι τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ εἶναι μεγάλαι τὸ ἐκκλησιαστικὸν συμβούλιον ἀποφασίζει τὴν διενέργειαν νέου ἐράνου καὶ λαχειοφόρου ἀγορᾶς τὰ ὁποία τὴ παρακλήσει πάλιν τοῦ Ἱερέως Προκοπί-ου Χανιώτου ἀναλαμβάνουν κάτοικοι καὶ παραθερισταὶ τῆς κωμοπόλεως οἱ ὁποῖοι παρακολουθοῦντες τὸν ἔργον τὸ ὁποῖον συντελεῖται τὴ καθοδη-γήσει τοῦ εὐσυνειδήτου Ἱερέως διὰ τὴν ἀποπεράτωσιν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ προσφέρουν εὐγενῶς καὶ ἀφιλοκερδῶς πάσαν δυνατὴν βοήθειαν.

Τὰ συλλεχθέντα ποσὰ διατίθενται ὑπὸ τοῦ ἱερέως, τὴ ἐγκρίσει ἅπαντός του ἐκκλησιαστικοῦ συμβουλίου, διὰ τὰς ἀναγκας τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ. Κατὰ τὸ ἔτος τοῦτο πολύτιμοι ἀρωγοὶ εἰς τὸ ἔργον τοῦ ἱερέως προ-σετέθησαν ἡ κυρία Μελπομένη χήρα Νικολάου Ἀλεκτορίδη ἡ ὁποία ἐκπληρώσασα εὐχὴ τοῦ ἀποθανόντος συζύγου τῆς προσέφερεν τὸ ἀπαιτούμενον ποσὸν διὰ τὴν ἐπίχρισιν τοῦ ἐσωτερικοῦ μέρους τοῦ Ἱεροῦ.

Ἐπίσης καὶ ἡ κυρία Ἀντιγόνη Κωνσταντινίδου καὶ οἱ κύριοι Ἰωάννης Χρηστίδης καὶ Δημήτριος Θεοπουλος οἵτινες προσέφερον ὠρισμένα χρή-ματα διὰ τὴν κατασκευὴν τοῦ τέμπλου. Τέλος ὁ κύριος Γ.Παυλάκος ἀνέλαβε τὴν ἐπίχρισιν αὐτοῦ. Μὲ τὴν κατασκευὴν τοῦ τέμπλου κλείνουν αἳ ἐργασίαι τῆς ἀποπερατώσεως τοῦ Ναοῦ Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου διὰ τὸ ἔτος 1955.

Ἔτος 1956

Καὶ ἐν τῷ ἔτει τούτω ὁ ἱερεὺς μετὰ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ συμβουλίου συνεχίζουν τὸ ἐπίπονο ἔργον τῆς ἀποπερατώσεως, τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ. Ὡς ἀμέσως ἀναγκαία ἐργασία μετὰ τὴν στέγην ἀκολουθεῖ ἡ ἐξωτερικὴ καὶ ἐσωτερικὴ ἐπίχρισις τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ.

Πρὸς τοῦτο ὁ ἱερεὺς προτείνει μειοδοτικὴν δημοπρασίαν μεταξὺ τῶν ἐντόπιων ἐργολάβων τῶν ὁποίων ἡ προσφορὰ ἦτο τὸ ὀλιγώτερον 35.000 (τριάκοντα πέντε χιλιάδας δραχμᾶς ). Τότε ὁ ἱερεὺς Προκόπιος Χα-νιώτης ἐκάλεσε τὸν ἐργολάβον Σάββαν Σαραντίδην ὡς πλέον λογικὸν καὶ εὐσυνείδητον ὅστις καὶ ἐδέχθη νὰ ἐκτελέση τὴν ἐπίχρισιν ἐσωτερικῶς καὶ ἐξωτερικῶς τοῦ Ναοῦ ἀντὶ τοῦ ποσοῦ 20.000 (εἴκοσι χιλιάδων δραχμῶν ).

Ἡ προσφορὰ τῶν ὑλικῶν διὰ τῶν ἐπίχρισιν ἐγένετο ὑπὸ εὐσεβῶν κατοίκων τοῦ χωρίου. Ἐπίσης ὠρισμένα τούτων προσέφερεν καὶ ἡ στρατιωτικὴ μονὰς τὴ πρωτοβουλία τῶν εὐσεβῶν ἀξιωματικῶν της κυρίου Θεοδώρου καὶ κυρίου Ἀποστολάκου.

Οἱ οἰκονομικοὶ πόροι δυστυχῶς καὶ πάλι δὲν ἤρκουν διὰ νὰ περατωθῆ ἡ ἐπίχρισις . Πρὸς τοῦτο ὁ φίλεργος καὶ εὐσυνείδητος ἱερεὺς Προκόπιος Χανιώτης , κατόπιν ὁμοφώνου ἀποφάσεως τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ συμβουλίου , μεταβαίνει εἰς τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Κη-φισσίας ἴνα ζητήση νέαν ἀπόφασιν τοῦ Μητροπολιτικοῦ συμβουλίου διὰ τὴν διεξαγωγὴν ἐράνου καὶ λαχειοφόρου ἀγορᾶς. Ταύτη τοῦ δίδεται εὐχαρίστως καὶ ἀμέσως ὡς γνωρίζοντες τὸ ἔργον τούτου. Ὁ ἱερεὺς πάραυ-τα μεταβαίνει εἰς τὸ Ὑπουργεῖον Θρησκευμάτων καὶ Ἐθνικῆς Παιδείας καὶ ἀπευθύνεται εἰς τὸν ἁρμόδιον Κὸν Π. Στελλάκην ὅστις μετὰ μεγάλης εὐχαριστήσεως τὴν ἑπομένην παραδίδει τὴν ἄδειαν εἰς τὸν ἱερέα (ἀριθ. Πρωτοκ. 77-968).

Τὴ παρακλήσει πάλιν τοῦ ἱερέως κάτοικοι καὶ παραθερισταὶ τῆς κωμοπόλεως τοῦ Ἁγίου Στεφάνου προσφέρονται εὐγενῶς ἴνα βοηθήσουν εἰς τὴν ἐπιτυχίαν ἀμφοτέρων.
Τὸ συγκεντρωθὲν χρηματικὸν ποσὸν διατίθεται ἐξ’ ὁλοκλήρου διὰ τὴν ἐπίχρισιν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ.

Ἡ ἐπίχρισις ἀποπερατώθη εἰς τὰς 20-10-56 καὶ οὕτω ἐκαλύφθη μία τὴν σημαντικωτέρων ἐλλείψεων τῆς ἐκκλησίας.
Παραλλήλως γίνεται καὶ ἡ ἠλεκτρικὴ ἐγκατάστασις τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ ὑπὸ τοῦ κυρίου Δημητρίου Σταματίου κατοίκου Πειραιῶς.

Οὕτω μὲ τὰ δύο αὐτὰ σημαντικὰ ἔργα κλείνει τὸ 1956.

Ἔτος 1957

Ἐν τῷ ἔτει τούτω ὁ ἱερεὺς Προκόπιος Χανιώτης ὅστις ἐπεθύμει διακαῶς νὰ τοποθετήση θύρας ἐν τῷ Ἱερῶ Ναῶ ἐπαξίας του ὅλου οἰκοδομήματος καὶ μὴ ἔχων πόρους οἰκονομικοὺς ἀποφασίζει νὰ ἐπαιτήση τὰ χρήματα αὐτά.

Ὡς ἐκ τούτου περιέρχεται τὰς πλέον εὐκαταστάτους οἰκογενείας τῆς κοινότητος τοῦ Ἁγίου Στεφάνου καὶ ἀνάπτυσσων τὸ σχεδιὸν τοῦ ἐδέχετου πάσαν προσφορὰν τῶν. Ἡ μεγάλη αὔτη ἐπιμονὴ τοῦ ἐφιλοτίμησε τρεῖς οἰκογενείας αἴτινες δὶ’ ἐπιστολῆς τοῦ ἐδήλωσαν ὅτι ἤσαν προθυμαι νὰ κατασκευάσουν τὰς θύρας. Ἤτοι ὁ κύριος Ὄθων Ταμπουρατζὴς ἀνέλαβε τὴν δυτικὴν θύραν τοῦ Ναοῦ , ἡ κυρία Ἀσπασία Ραφουγάλη τὴν νοτίαν θύραν τοῦ Ναοῦ καὶ ὁ κύριος Λεωτυχίδης Ρουσσά-κης τὴν μικρᾶν νότιαν θύραν τοῦ Ἱεροῦ. Τοιουτοτρόπως ἡ ἐπιμονὴ τοῦ φι-λέργου ἱερέως ἐστέφθη ὑπὸ πλήρους ἐπιτυχίας.

Αἱ θύραι ἐτοποθετήθησαν πάραυτα καὶ εἶναι πανομοιότυπαι τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Μαρίνης ἐν Ἐκάλη. Μιμούμενοι τὸ παράδειγμα τῶν προηγούμενων καὶ θαυμάζοντες τὸν μέγα ἀγώνα τοῦ Ἱερέως καὶ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ συμβουλίου διὰ τὴν ἀποπεράτωση τοῦ Ναοῦ. Ὁ κύριος καὶ ἡ κυρία Χρήστου Γιακουμάκη ἀνέλαβον τὴν κατασκευὴν τοῦ κιγκλι-δώματος τοῦ σολέως μετὰ τῶν τεσσάρων εἰκόνων καθὼς καὶ τὸ γκρὸ μπετὸ αὐτοῦ.

Κατὰ τὸ θέρος τοῦ ἔτους διενεργήθη ἔρανος ἐν τὴ κοινότητι τοῦ Ἁγίου Στεφάνου στεφθεῖς ὑπὸ ἐπιτυχίας .
Τὰ συλλεχθέντα χρήματα ὁ ἱερεὺς ἐχρησιμοποίησεν διὰ τὴν πλα-κόστρωσιν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ.

Πρὸς τοῦτο περιῆλθε μετὰ τοῦ ταμίου ἐπιτρόπου κυρίου Παντελῆ Κυπραίου πολλὰ ἐργοστάσια τῆς Ἀττικῆς ἴνα ἐκλέξουν τὰς καλυτέρας μωσαϊκᾶς πλάκας.
Πρὸς τούτοις συνεφώνησαν μὲ τὸ ἐργοστάσιον Δήμ. Καλαϊτζὴ ὅστις τοὺς προσέφερεν καὶ συμφέρουσαν τιμὴν καὶ ἔγινε ἡ ἀγορὰ τῶν πλακῶν.

Τὴν μεταφορὰν τῶν πλακῶν ἀνέλαβον εὐγενῶς προσφερθέντες οἱ ἀδελφοὶ Γεώργιος καὶ Σωκράτης Καλλινικίδης κάτοικοι ἀμφότεροι ἐν Ἁγίω Στεφάνω.
Τὴν τοποθέτησιν τούτων ἀνέλαβεν ὁ Θεμιστοκλῆς Ἴσαρης.

Δὲν ὑπῆρχον ὅμως οἰκονομικοὶ πόροι δεδομένου ὅτι οἱ κάτοικοι τῆς κωμοπόλεως εἶναι σχεδὸν ἐξ’ ὁλοκλήρου κατωτάτης οἰκονομικῆς δυνατό-τητος. Μερίμνη ὅμως καὶ φροντίδι τοῦ ὑποδειγματικῶς ἐφημερεύοντος ἱερέως Προκοπίου Χανιώτη χρήματα εὑρίσκονται καὶ ἡ ἐργασία περαιτοῦται στὸ τέλος τοῦ ἔτους.

Τὰ χρήματα ταῦτα παρεδόθησαν εἰς τὸν ἱερέα ὑπὸ τῶν κυριῶν Μα-ρίας χήρας Γεωργιάδου , Μιλτιάδου Γαλάνη καὶ Εἰρήνης Εὐαγγέλου Στρουμπούλη.

Ὁ Πρόεδρος τῆς κοινότητος καὶ ἐπίτροπος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Κὸς Ἀπόστολος Πολυχρονόπουλος συνεχάρη τὸν Ἱερέα τοῦ Ναοῦ διὰ τοὺς κό-πους του καὶ διὰ τὸ ἔργον τὸ ὁποῖον ἐπέτυχε οὗτος ἐντὸς μίας τριετίας μὲ μετριῶν τὰ οἰκονομικὰ καὶ τεχνικὰ μέσα.

Ἔτος 1958

Ἂν καὶ οἱ μεγαλύτεραι τῆς ἐκκλησίας ἀναγκαι ἔχουν πλέον συμπληρωθῆ ἐν τούτοις ὁ ἱερεὺς Προκόπιος Χανιώτης μετὰ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ συμβουλίου ἀκοίμητοι καὶ ἀκάματοι εἰς τὴν ἱερὰν ἀλλὰ καὶ δύσκολον ἀποστολὴν τῶν συνεχίζουν τὴν συμπλήρωσιν τῶν ἀτελειῶν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ "Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου".

Κατὰ τὸν μήνα Ἰανουάριον ἡ κυρία Μαρία χήρα Ἰωάννου Θεοφανί-δου προσέφερεν εἰς τὸν Ναὸν ἕνα ὡρολόγιον τοῦ τοίχου. Ὁ ἱερεὺς λαβῶν ἀφορμῶν τῆς δωρεᾶς τῆς τὴν προέτρεψεν νὰ γίνει ἀρωγὸς καὶ εἰς τὴν κατασκευὴν τοῦ μαρμάρου τοῦ εὐρισκόμενου πρὸ τῆς Ὡραίας Πύλης εἰς μνήμην τοῦ συζύγου της. Εὐχαρίστως ἐδέχθη καὶ τὸ μάρμαρον ἐτοποθετήθη πρὸ τοῦ ἱεροῦ. Παραλλήλως μὲ δωρεᾶς τῆς Κυρίας Χρυσάν-θης Λεπενιώτου , τοῦ κυρίου Ἀντώνιου Πυλοστόμου καὶ τοῦ κυρίου Πε-τροπούλου ἐτοποθετήθησαν καὶ τὰ μάρμαρα πρὸ τῶν πλαγίων θυρῶν τοῦ Ἱεροῦ.

Κατὰ τὸ θέρος τοῦ ἔτους τούτου ὁ ἱερεὺς Προκόπιος Χανιώτης κρί-νων ὅτι ἡ ἐκκλησία εἶναι ἕτοιμη νὰ ἐγκαινιασθῆ προέτεινεν τοῦτο εἰς τὸ ἐκκλησιαστικὸν συμβούλιον ὅπερ καὶ ἔγινε ὁμοφώνως δεκτόν.
Πρὸς τούτοις ὁ ἱερεὺς ἦλθεν εἰς συνάντησιν μὲ τὸν Σεβασμιώτατον Μη-τροπολίτην Ἀττικῆς Μεγαρίδος καὶ Σαλαμίνος ὅστις καὶ ἐδέχθη νὰ γίνουν τὰ ἐγκαίνια τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τὴν 24ην Αὐγούστου 1958.

Ἀκάματος ὁ ἱερεὺς ἐτακτοποίησεν καὶ τὴν παραμικρᾶν λεπτομέ-ρειαν καὶ οὕτω τὴν ὠρισθείσαν ἡμερομηνίαν ἐτελέσθησαν μετὰ πάσης μεγαλοπρεπείας τὰ ἐγκαίνια τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ ἡ "Κοίμησις τῆς Θεοτόκου".

Ἐκτός του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ.κ Ἰακώβου καὶ τῶν ἄλλων Ἱερέων παρευρέθησαν ὁ διοικητὴς τῆς χωροφυλακῆς Κηφισσίας καὶ πλῆθος κόσμου . Ἅπασα ἡ ἐκκλησία εὐωδίασε ἐκ τῶν ἁγιασθέντων μύρων ἄτινα ἐτοποθετήθησαν ἐντός της Ἁγίας Τραπέζης.
Τὸ ἐκκλησίασμα γονυπετὲς ἀνέπεμψε μετὰ τοῦ Ἱερέως τῆς ἐκκλησίας τὰς εὐχαριστίας τοῦ εἰς τὸν Πανάγαθον ὅστις τοὺς ἠξίωσεν νὰ ἰδοῦν τὸν Ἱερὸν Ναὸν ἐντὸς ἐλαχίστου χρόνου ἄξιον οἶκον τοῦ θεοῦ.
Τοῦτο ἐπετεύχθη μόνον χάρις εἰς τὴν ἀκάματον καὶ δημιουργικὴν προσπάθειαν τοῦ ἱερέως Προκοπίου Χανιώτου καὶ τὴν πολύτιμον βοήθει-αν τῶν ἐπιτρόπων τοῦ Ναοῦ οἵτινες ἐτήρησαν τὴν ὑπόσχεσιν τῶν καὶ ἔφερον εἰς πέρας τὴν ἀποστολὴν τῶν .

Ἔτος 1959

Ἐν τῷ ἔτει τούτω συνεχίζων ὁ ἱερεὺς κ. Προκόπιος Χανιώτης τὰς εὐγενεῖς προσπαθείας τοῦ ἴνα ἐξεύρη πόρους διὰ τὴν τελειοποίησιν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ "Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου" ἐπεσκέφθη τὰς κυρίας Θεοδοσία Ψοφίδου καὶ Ἀριάδνη Δοξοπούλου . Εἰς τὴν μετ’ αὐτῶν συζήτησιν ὁ ἱερεὺς ἀνέπτυξε τὰς ἀναγκας τοῦ ἱεροῦ ναοῦ καὶ ἰδιαιτέρως ἐτόνισεν τὴν ἔλλειψιν κωδωνοστασίου ὅπερ καὶ ἐχρειάζετο δωρητὴς καθ’ ὅτι οἱ πόροι τοῦ Ναοῦ ἤσαν ἀνεπαρκέστατοι διὰ τὴν ἐκτέλεσιν ἑνὸς τοιούτου ἔργου.

Τὰς ἡμέρας ἐκείνας εἶχεν ἀφιχθῆ ἐξ’ Ἀμερικῆς ὁ ὁμογενὴς κύριος Γρηγόριος Κανιᾶς ἀδελφὸς τῶν προαναφερθεισῶν κυριῶν.
Οὔτoς πληροφορηθεῖς τὰς προόδους τῆς ἐκκλησίας καὶ τὸ ὅτι αὖται ὀφείλονται εἰς τὰς εὐγενεῖς προσπαθείας τοῦ ἱερέως κ. Προκόπιου Χανιώ-τη καὶ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ συμβουλίου πρότεινε τὴν ἐξ’ ἰδίων κατασκευὴν τοῦ κωδωνοστάσιου. Τὸ ἐκκλησιαστικὸν συμβούλιον ἀκοῦσαν ὑπὸ τοῦ ἱερέως τὴν εὐγενῆ ταύτην προσφορὰν λίαν συγκεκινημένον τὴν ἀπεδέχθη καὶ ἐξουσιοδότησε ἐν λευκῶ τὸν ἱερέα ἴνα ἀναλάβη καὶ φέρη εἰς πέρας τὰς ἀπαιτουμένας διατυπώσεις.

Οὕτω ὁ ἀρχιτέκτων κ. Βασίλειος Νικολαϊδης ἀνέλαβε τὴν ἐπίβλεψιν τοῦ ὅλου ἔργου τὸ ὁποῖον ἐγκριθὲν ὑπὸ τοῦ σεβαστοῦ Ὑπουργείου Θρη-σκευμάτων καὶ Ἐθνικῆς Παιδείας ἐξετέλεσεν ὁ ἐργολάβος κ. Σάββας Σα-ραντίδης.

Τὸ ὅλον ποσὸν ἀνελθὸν εἰς 21.000 δρχ ἀνέλαβε ἐξ ὁλοκλήρου ὁ κ. Γρηγόριος Κανιᾶς .
Τὴν δὲ δαπάνην τῆς κατασκευῆς τῆς κλίμακος τοῦ κωδωνοστασίου μέχρις ἐδάφους ἀνέλαβε τὴ προτροπὴ τοῦ ἱερέως, ὁ κ. Διονύσιος Π. Πα-πουλίδης διὰ τοῦ ποσοῦ τῶν 5.000 δραχμῶν. Οὗτος εἶναι κάτοικος Λιπα-σμάτων Πειραιῶς.

Τὸ ἐκκλησιαστικὸν συμβούλιον τὴ προτάσει τοῦ Προέδρου αὐτοῦ ἱερέως κ. Προκόπιου Χανιώτη ἀπεφάσισε παμψηφεὶ ἴνα γράψη μὲ χρυσὰ γράμματα εἰς τὴν πλάκα τῶν εὐεργετῶν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τὸ ὄνομα τοῦ δωρητοῦ κ. Γρηγορίου Κανιὰ ὅστις συνεχίζων τὴν ἐκ παιδικῆς ἡλικίας θρησκευτικὴν παράδοσιν τῆς οἰκογενείας τοῦ ὑπῆρξε καὶ τὸ πάλαι δωρητὴς πολλῶν Ὀρθοδόξων χριστιανικῶν Ναῶν τῆς Ἀμερικῆς. Οὕτω σήμερον τὸν ἱερὸν Ναὸν κοσμεῖ ἐν ὡραιότατον κωδωνοστάσιον ἔργον ποὺ ὀφείλεται εἰς τὴν εὐγενῆ προσπάθειαν καὶ ἄσβεστον φλόγαν προόδου τοῦ ἱερέως αὐτοῦ κ. Προκόπιου Χανιώτη τὴ εὐγενῆ συμμετοχὴ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ συμβουλίου.
Ἔτος 1960

Συμφώνως τῷ πρακτικῶ (ἀριθ .Πρὰξ 50 σέλ.107) τὸ προιὸν τῆς λα-χειοφόρου ΄΄ἀγορᾶς΄΄ ἤτις ἔλαβε χώραν ἐν Ἁγίω Στεφάνω ὑπὲρ τοῦ ἱεροῦ ναοῦ Κοιμήσεως Θεοτόκου τὴ 22α Αὐγούστου 1959 ἀνῆλθεν εἰς δραχμᾶς 6.225( ἔξι χιλιάδες διακόσιες εἴκοσι πέντε ).

Διακαὴς πόθος τοῦ ἱερέως τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ κ. Προκοπίου Χανιώτη ἦτο ἡ πραγματοποίησις τῆς μανδροτοιχήσεως τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ. Εὐρῶν λοιπὸν ὡς εὐκαιρίαν τὸ προιὸν τῆς λαχειοφόρου ἀγορᾶς προέτεινε μετ’ ἐπιμονῆς εἰς τὸ ἐκκλησιαστικὸν συμβούλιον τὴν διὰ τῶν χρημάτων αὐτῶν μανδροτοίχησιν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ.
Τὸ Ἐκκλησιαστικὸν Συμβούλιον ἀποδεχθὲν ὁμοφώνως τὴν πρότα-σιν τοῦ ἱερέως ἐξουσιοδότησε τοῦτον ἐν λευκῶ ἴνα ἐξεύρη τὰ κατάλληλα πρόσωπα διὰ τὴν ἐκτέλεσιν τοῦ ἔργου.

Εἰς τὰ εὐγενεῖς προσπαθείας τοῦ ἱερέως καὶ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ Συμβουλίου ἦλθεν ἀρωγὸς ὁ Πρόεδρος τῆς κοινότητος κ. Ἀπόστολος Πο-λυχρονόπουλος ὅστις καὶ διέθεσεν τὴν τῶν κατοίκων ὀφειλομένην εἰς τὴν κοινότητα προσωπικὴν ἐργασίαν, διὰ τὴν ἐκτέλεσιν τῆς μανδροτοιχήσεως τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ . Ἐπίσης πολλοὶ κάτοικοι τοῦ χωρίου προσέφεραν εὐγενῶς διάφορα ὑλικὰ μὲ τὰ ὁποῖα συνεπληρώθη τὸ ὅλον ἔργον κὰθ΄ ὅτι μόνα τὰ χρήματα τῆς λαχειοφόρου ἀγορᾶς ἤσαν ἀνεπαρκῆ διὰ τὴν τελει-οποίησίν του.

Ἡ ὅλη ἐμφάνισις τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς "Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου" ὅπως εὑρίσκεται τώρα εἶναι λίαν ἱκανοποιητικὴ καὶ ἀνταξία τῶν εὐγενῶν προσπαθειῶν τοῦ ἱερέως Προκόπιου Χανιώτου καὶ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ συμβουλίου.