Πέμπτη 15 Απριλίου 2010

Προσκλητήριον Κάλεσμα

Πολὺ ἀγαπητοί μας ἐνορίτες καὶ φίλοι τῆς Ἐνορίας μας, ὅπως γνωρίζετε ὁ μοναδικὸς ἐνοριακὸς Ναὸς τοῦ Δήμου μας βρίσκεται ἐδῶ καὶ τέσσερα περίπου χρόνια ὑπὸ ἀνοικοδόμηση.
Ἕνας Ναὸς συνάγει ὅλο τὸ πιστὸ πλῆρωμα τῆς ἐνορίας καὶ πολλαπλασιάζει τὴν κάθε χαρὰ ὅπως μειώνει καὶ τὴν κάθε λύπη. Καὶ αὐτὸ διότι ὁ χαρακτῆρας τῆς ἐνορίας εἶναι καὶ πρέπει νὰ παραμείνει ἐκκλησιολογικός. Αὐτὸ σημαῖνει ὅτι ὁ χῶρος τοῦ Ναοῦ δὲν εἶναι κτῆμα κανενός, ἀλλὰ ὅλων μας. Ὅπως σοφὰ γράφουν οἱ ἅγιοι πατέρες «σήμερον ἐμοῦ, αὔριον ἑτέρου, οὐδέποτε οὐδενός».
Ἔχουμε χρέος ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ νὰ παραδώσουμε στὰ παιδιά μας ὅπως ἔκαναν καὶ οἱ παπποῦδες μας Ἐκκλησιὰ γιὰ νὰ λατρεύουμε ὅλοι τὸν κοινό Θεό μας. Θεὸ ποὺ βρέχει τὸ ἵδιο νερὸ γιὰ δικαίους καὶ ἀδίκους· γιὰ ἁμαρτωλοὺς καὶ ἁγίους. Τὸ ἀποτέλεσμα δὲν θὰ εἶναι ὁ καρπὸς τῶν κόπων ἑνός, ἀλλὰ ὅλων. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὅλοι θὰ τὸν χαίρονται.
Εὐλογημένοι Χριστιανοί, πετραδάκι πετραδάκι θὰ χτίσουμε τὴν ἐκκλησία μας. Ἔχουμε χρέος στὸ ἔνδοξο παρελθόν τῶν προγόνων μας. Ἔχουμε χρέος στὸ ἐλπιδοφόρο μέλλον τῶν παιδιῶν μας ποὺ κάποιοι θέλουν νὰ ἀποπνευματοποιήσουν, γκρεμίζοντας κάθε ἱερὸ ἀπὸ τὴν ἱερὴ ψυχή τους.
Τὸ ἔργο εἶναι τοῦ λαοῦ. Δίχως φατριασμοὺς καὶ πολιτικὲς ἐξάρσεις. Δίχως τὸ «ἐμεὶς καὶ τὸ ἐσείς». Δίχως ἐγωισμοὺς καὶ αὐτοπροβολές.
Τὴν χάρη Του ὁ Θεὸς θὰ τὴν δώσει ὅπου δεῖ ταπείνωση καὶ ὁμόνοια. Ὅπου τὸ κάθε ἐγὼ θὰ ἐργάζεται καὶ θὰ συγχωρεῖ τὸν πλησίον ἀδελφό. Ὅπου τὸ αἴσθημα ὅτι ὁ ὀβολός, εἶναι ἱερός.
Θὰ καλέσω καὶ θὰ προσκαλέσω ὅλους μας στὸ ξεκίνημα ἑνὸς ταπεινοῦ καὶ ταυτόχρονα μεγαλειώδους ἀγῶνα. Ἑνὸς ἀγῶνα ποὺ ἑντὸς οἰκονομικῆς παρακμῆς θὰ ἀποδώσει ἕνα ἔργο ἁγιασμοῦ ὅλων μας. Εἶμαι πεπεισμένος ὅτι θὰ ἀνταποκριθεῖτε στὸ κάλεσμα αὐτὸ! Ἡ Παναγία ἂς ἐνισχύσει ὅλους μας στὴν ἀνέγερση τοῦ Ναοῦ της. Ἀμήν!

Μὲ πολὺ ἐν Χριστῷ ἀγάπη,

Ὁ προεδρὸς τῆς Ἐρανικῆς Ἐπιτροπῆς Ἀνεγέρσεως



Πρεσβύτερος Χρυσοβαλάντης Θεοδώρου

Τρίτη 13 Απριλίου 2010

Ἱστορικὸν Ἱεροῦ Ναοῦ Κοιμήσεως Θεοτόκου

ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ
ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Τὸ Ἱστορικόν του Ἱεροῦ Ναοῦ «τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου» ἐν τὴ Κοινότητι τοῦ Ἁγίου Στεφάνου γράφεται ὑπὸ τοῦ ἱερέως Προκοπίου Χα-νιώτου καὶ ἀναφέρει λεπτομερῶς τὸ ἔργον τὸ ὁποῖον ἀνέλαβεν οὗτος ἀπὸ τοῦ ἔτους 1954 ἐν τῷ ἱερῶ ναῶ τούτω, καὶ τὸ ὁποῖον ἐκτελεῖ οὗτος ἀψηφώντας κόπους, μόχθους καὶ συκοφαντίας τῶν ὀλίγων εἰς ὄφελος τῶν πολλῶν.
Ἐν Σωτηρίω ἔτει 1958


Ἔτος 1954

Τὸ ἱστορικόν του Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου τὸ ὁποῖον θὰ ἀναφέρηται λεπτομερῶς εἰς τὸ βιβλίον τοῦτο δὲν θ’ ἀρχίση ἀπὸ τῶν πρώτων χρόνων τῆς ἱδρύσεως τοῦ ἱεροῦ ναοῦ ἐλλείψει στοιχείων. Θὰ ἀρχίση ἀπὸ τοῦ ἔτους 1954. Τὸν Ἰανουάριον τοῦ προαναφερομένου ἔτους κατόπιν συστάσεως τοῦ σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἀττικῆς Μεγαρί-δος καὶ Σαλαμίνος κ.κ. Ἰακώβου ἀνέλαβε καθήκοντα ἐν τῷ Ναῶ, ἀνακληθεῖς ἐκ Καλάμου Ἀττικῆς, ὁ ἐφημέριος Προκόπιος Χανιώτης καὶ οἱ ἐπίτροποι Ἰωάννης Μπάρκουλης, Νικόλαος Κουρεμένος, Κωνσταντῖνος Γαβαλᾶς καὶ Ἀπόστολος Ἰωαννίδης.

Ἅμα τὴ ἀναλήψει τῶν καθηκόντων τοῦ ὁ ἱερεὺς Προκόπιος Χανιώ-της διεπίστωσε τὰς ἀπείρους ἐλλείψεις τῆς ἐκκλησίας καὶ ἰδιαιτέρως ἐτόνισεν εἰς τοὺς ἐπιτρόπους τὴν μὴ στερεὰν κατασκευὴν τῆς σκεπῆς ἤτις ὅμως, παρέμεινεν ὡς εἶχε. Τὴν 22αν Μαΐου τοῦ ἰδίου ἔτους καὶ ἡμέρα Σάββατον καὶ ὥραν 12ην π.μ. ἡ στέγη τοῦ Ναοῦ ὡς ἦτο ἑπόμενον ἐγκρημνίσθη εὐτυχῶς ἄνευ θυμάτων μὲ τὴ βοήθεια τῆς Θεοτόκου. Ἅπαντες οἱ κέραμοι τῆς ἐκκλησίας περὶ τὰς 8000 ἐθραύσθησαν καθὼς καὶ δύο πολυέλαιοι ἀξίας πολλῶν χιλιάδων.

Εὐθὺς ὡς ἐγνώσθη τοῦτο ὁ ἱερεὺς Προκόπιος Χανιώτης ἐπεκοινώνησεν μετὰ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ.κ. Ἰακώβου ὅστις ἔδωσεν ἐντολὴν νὰ κληθῆ διὰ τῆς Ἀστυνομίας, εἰδικὸς τεχνικὸς ὑπάλληλος τοῦ Πολεοδομικοῦ Γραφείου Ἀθηνῶν Προαστείων. Ὡς τοιοῦτος ἐστάλη ὁ μηχανικὸς κὸς Ἄγγελος Σταματόπουλος ὅστις κατόπιν αὐτοψίας ἔκρινε ὡς ἀκατάλληλον τὴν προηγούμενην ἐργασίαν ἐλλείψει ἐπιβλέψεως εἰδικοῦ μηχανικοῦ καὶ διέταξε νὰ κατεδαφισθῶσιν τὰ ἀπομείναντα τμήματα τῆς ὀπτοπλινθοδομῆς μέχρι τὰ ἐκ σιδηροπαγοῦς σκυροκονιάματα πλάγια ἠμιθόλια κρινόμενα ὡς ἐπικίνδυνα.

Τὴν 1ην Ἰουλίου τοῦ 1954 ληξάσης τῆς ὑπηρεσίας τῶν ἐπιτρόπων τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ ὁ ἱερεὺς Προκόπιος Χανιώτης ἀποδέχεται τὰς παραιτή-σεις τῶν καὶ τὴν 15ην Ἰουλίου ἀντικαθιστᾶ τούτους ὑπὸ τῶν κ.κ. Παντελῆ Κυπραίου, Ἀποστόλου Πολυχρονοπούλου, Χαραλάμπους Χαβιαροπούλου καὶ Γεωργίου Καρυπίδου οἵτινες καὶ ὑπεσχέθησαν νὰ βοηθήσουν τὸν ἱερέα εἰς τὴν ἀποπεράτωσιν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου. Τὴν 25 τοῦ ἰδίου μηνὸς τὸ Νέον ἐκκλησιαστικὸν συμβούλιον ἀποφασίζει νὰ καλέση τὸν μηχανικόν της Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κηφισσίας κ. Βασίλει-ον Νικολαϊδη ἴνα καταγράψη τὰς ζημίας πρὸς καταλογισμὸν τῶν εὐθυνῶν τῶν ὑπευθύνων. Τὴ ἐπιμονὴ τοῦ ἐπιτρόπου κ. Ἀποστόλου Πολυ-χρονοπούλου, τὸ ἐκκλησιαστικὸν συμβούλιον ἀνέφερε τὰς παρατυπίας τῆς προηγουμένης ἐπιτροπῆς εἰς τὸν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην κ.κ. Ἰακῶβον ὅστις καὶ ἀπέστειλε τὸν Ἀρχιμανδρίτην κ. Ἰεζεκιὴλ Καλατζὴν ἴνα διεξάγη ἀνακρίσεις.
Τὴ παρεμβάσει τοῦ Ἱερέως Προκοπίου Χανιώτου ἀπεφεύχθη τὸ σκάνδαλον καὶ τυπικῶς ἀπεφασίσθη νὰ καταβάλουν ὡς πρόστιμον ὁ κ. Νικόλαος Κουρεμένος δρχ. 5000 (πέντε χιλιάδας), ὁ κ. Κῶν/νὸς Γαβαλᾶς δρχ. 1000 (χιλίας) καὶ ὁ κ. Μ. Βλασιάδης (ἐργολάβος) δρχ. 4000 (τέσσερας χιλιάδας).

Ἅμα τὴ λήξει τῶν ἀνακρίσεων τὸ νέον ἐκκλησιαστικὸν συμβούλιον τὴ καθοδηγήσει τοῦ φιλέργου ἱερέως τοῦ Ναοῦ ἀρχίζει τὸν ἀγώνα διὰ τὴν ἐξεύρεσιν οἰκονομικῶν πόρων πρὸς ἀποπεράτωσιν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ.
Πρὸς τοῦτο δὶ’ εἰδικοῦ ἐγγράφου ζητεῖ ἀπὸ τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Κηφσ-σίας τὴν ἄδειαν διεξαγωγῆς ἐράνου. Τὸ Μητροπολιτικὸν Συμβούλιον κα-τόπιν ἀδείας, ἢν ἐχορήγησεν τὸ Ὑπουργεῖον Θρησκευμάτων καὶ Ἐθνικῆς Παδείας (ἄπ. Πρωτοκόλλου 82620) ἐγκρίνει τὴν διεξαγωγὴν ἐράνου καὶ λαχειοφόρου ἀγορᾶς.

Τὸ ἔργον τοῦτο ἀνέλαβον κατόπιν παρακλήσεως τοῦ Ἱερέως εὐγενῶς προσφερθέντες τινὲς τῶν κατοίκων καὶ παραθεριστῶν τῆς κω-μοπόλεως τοῦ Ἁγίου Στεφάνου. Ἐγένοντο δεκταὶ εἰσφοραὶ εἰς χρῆμα καὶ εἰς οἰκοδομήσιμα ὑλικά.

Τὴν 7ην Σεπτεμβρίου 1954 ἤρχισεν ἡ πλειοδοτικὴ δημοπρασία τῆς στέγης τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ. Ταύτη ἐπροτάθη μέχρι τοῦ ποσοῦ τῶν 6500 (ἑξήκοντα πέντε χιλιάδων δραχμῶν). Τότε ὁ ἐκ τῶν ἐπιτρόπων Γ. Καρυπί-δης προτείνει τὸν ἐργολάβον Ἰσαὰκ Τακματζίδην κάτοικον Μελισσίων ὅστις καὶ ἀναλαμβάνει τὴν ἀνέγερσιν τῆς στέγης μὲ δραχμᾶς 29000 (εἰκοσιεννέα χιλιάδας). Ἡ κατασκευὴ τῆς σκεπῆς τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς «Κοιμήσεως Θεοτόκου» ἤρχισε τὴν 8ην Ὀκτωβρίου 1954 μὲ ἄριστα ὑλικά, τὴ ἐπιβλέψει ὑπευθύνου μηχανικοῦ.

Ἔτος 1955

Κατὰ τὸ ἔτος 1955 ὁ ἀγὼν τοῦ ἱερέως τοῦ Ναοῦ Προκοπίου Χανιώ-του μετὰ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ συμβουλίου συνεχίζεται διὰ τὴν ἀποπεράτωσιν τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ. Ὡς ἦτο ἑπόμενον ἡ στέγη τοῦ Ναοῦ δὲν ἦτο δυνατὸν νὰ παραμείνη μόνον μὲ τὸ τσιμέντο. Ἔπρεπε νὰ εὑρεθῆ τρό-πος ν’ ἀγορασθοῦν κέραμοι ἴνα καλυφθῆ.

Ὁ ἱερεὺς Προκόπιος Χανιώτης μετέβη εἰς Σχηματάρι Τανάγρας ὅπου ἐσυνήντησε τὸν πνευματικὸν φίλον του ἱερέα Κωνσταντῖνον Μπρα-τσιώτη ὅστις καὶ τοῦ συνέστησεν ὡς ἄριστον καὶ εὐσυνείδητον τεχνίτην τὸν Κὸν Σάββα Σαραντίδη κάτοικον Ἀθηνῶν ὁ ὁποῖος εἶχε κατασκευάσει καὶ τὴν σκεπὴν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Ταξιαρχῶν εἰς Σχηματάρι.

Κατόπιν ὁ ἱερεὺς μετέβη εἰς τὰ κεραμουργεῖα Βασιλικοῦ ὅπου καὶ ἐξήτασε τὰς διαφόρους προσφορᾶς τῶν ἐργοστασίων διὰ τὴν ἀγορὰν κε-ράμων. Μὴ εὑρίσκων ὅμως καταλλήλους κεράμους, τὴ ὑποδείξει τοῦ κυρί-ου Δημητρίου Μαλζαρδῆ καὶ τὴ ἐγκρίσει τοῦ ἀρχιτέκτονος κυρίου Βασι-λείου Νικολαϊδου δέχεται ν’ἀγορασθοῦν οἱ κέραμοι ἀπὸ τὴν Ἀνώνυμον Κεραμουργικὴν Ἑταιρεία ‘ὁ Κύκλωψ’ ὡς καλύτεροι.

Εὐγενῶς προσφερθεῖς ὁ ἐκ τῶν κατοίκων τῆς Κοινότητος Ἁγίου Στεφάνου κύριος Φώτιος Παπαστεφανίδης ἀναλαμβάνει δωρεὰν τὴν μεταφορὰν αὐτῶν.

Οἱ κέραμοι ἠγοράσθησαν ἐκ χρημάτων προσφερθέντων ὑπὸ διαφό-ρων κατοίκων καὶ παραθεριστῶν τῆς κωμοπόλεως Ἁγίου Στεφάνου (βλ. ἄρ. πράξεως 12).

Ἐπειδὴ ὅμως αἱ ἀναγκαι τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ εἶναι μεγάλαι τὸ ἐκκλησιαστικὸν συμβούλιον ἀποφασίζει τὴν διενέργειαν νέου ἐράνου καὶ λαχειοφόρου ἀγορᾶς τὰ ὁποία τὴ παρακλήσει πάλιν τοῦ Ἱερέως Προκοπί-ου Χανιώτου ἀναλαμβάνουν κάτοικοι καὶ παραθερισταὶ τῆς κωμοπόλεως οἱ ὁποῖοι παρακολουθοῦντες τὸν ἔργον τὸ ὁποῖον συντελεῖται τὴ καθοδη-γήσει τοῦ εὐσυνειδήτου Ἱερέως διὰ τὴν ἀποπεράτωσιν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ προσφέρουν εὐγενῶς καὶ ἀφιλοκερδῶς πάσαν δυνατὴν βοήθειαν.

Τὰ συλλεχθέντα ποσὰ διατίθενται ὑπὸ τοῦ ἱερέως, τὴ ἐγκρίσει ἅπαντός του ἐκκλησιαστικοῦ συμβουλίου, διὰ τὰς ἀναγκας τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ. Κατὰ τὸ ἔτος τοῦτο πολύτιμοι ἀρωγοὶ εἰς τὸ ἔργον τοῦ ἱερέως προ-σετέθησαν ἡ κυρία Μελπομένη χήρα Νικολάου Ἀλεκτορίδη ἡ ὁποία ἐκπληρώσασα εὐχὴ τοῦ ἀποθανόντος συζύγου τῆς προσέφερεν τὸ ἀπαιτούμενον ποσὸν διὰ τὴν ἐπίχρισιν τοῦ ἐσωτερικοῦ μέρους τοῦ Ἱεροῦ.

Ἐπίσης καὶ ἡ κυρία Ἀντιγόνη Κωνσταντινίδου καὶ οἱ κύριοι Ἰωάννης Χρηστίδης καὶ Δημήτριος Θεοπουλος οἵτινες προσέφερον ὠρισμένα χρή-ματα διὰ τὴν κατασκευὴν τοῦ τέμπλου. Τέλος ὁ κύριος Γ.Παυλάκος ἀνέλαβε τὴν ἐπίχρισιν αὐτοῦ. Μὲ τὴν κατασκευὴν τοῦ τέμπλου κλείνουν αἳ ἐργασίαι τῆς ἀποπερατώσεως τοῦ Ναοῦ Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου διὰ τὸ ἔτος 1955.

Ἔτος 1956

Καὶ ἐν τῷ ἔτει τούτω ὁ ἱερεὺς μετὰ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ συμβουλίου συνεχίζουν τὸ ἐπίπονο ἔργον τῆς ἀποπερατώσεως, τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ. Ὡς ἀμέσως ἀναγκαία ἐργασία μετὰ τὴν στέγην ἀκολουθεῖ ἡ ἐξωτερικὴ καὶ ἐσωτερικὴ ἐπίχρισις τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ.

Πρὸς τοῦτο ὁ ἱερεὺς προτείνει μειοδοτικὴν δημοπρασίαν μεταξὺ τῶν ἐντόπιων ἐργολάβων τῶν ὁποίων ἡ προσφορὰ ἦτο τὸ ὀλιγώτερον 35.000 (τριάκοντα πέντε χιλιάδας δραχμᾶς ). Τότε ὁ ἱερεὺς Προκόπιος Χα-νιώτης ἐκάλεσε τὸν ἐργολάβον Σάββαν Σαραντίδην ὡς πλέον λογικὸν καὶ εὐσυνείδητον ὅστις καὶ ἐδέχθη νὰ ἐκτελέση τὴν ἐπίχρισιν ἐσωτερικῶς καὶ ἐξωτερικῶς τοῦ Ναοῦ ἀντὶ τοῦ ποσοῦ 20.000 (εἴκοσι χιλιάδων δραχμῶν ).

Ἡ προσφορὰ τῶν ὑλικῶν διὰ τῶν ἐπίχρισιν ἐγένετο ὑπὸ εὐσεβῶν κατοίκων τοῦ χωρίου. Ἐπίσης ὠρισμένα τούτων προσέφερεν καὶ ἡ στρατιωτικὴ μονὰς τὴ πρωτοβουλία τῶν εὐσεβῶν ἀξιωματικῶν της κυρίου Θεοδώρου καὶ κυρίου Ἀποστολάκου.

Οἱ οἰκονομικοὶ πόροι δυστυχῶς καὶ πάλι δὲν ἤρκουν διὰ νὰ περατωθῆ ἡ ἐπίχρισις . Πρὸς τοῦτο ὁ φίλεργος καὶ εὐσυνείδητος ἱερεὺς Προκόπιος Χανιώτης , κατόπιν ὁμοφώνου ἀποφάσεως τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ συμβουλίου , μεταβαίνει εἰς τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Κη-φισσίας ἴνα ζητήση νέαν ἀπόφασιν τοῦ Μητροπολιτικοῦ συμβουλίου διὰ τὴν διεξαγωγὴν ἐράνου καὶ λαχειοφόρου ἀγορᾶς. Ταύτη τοῦ δίδεται εὐχαρίστως καὶ ἀμέσως ὡς γνωρίζοντες τὸ ἔργον τούτου. Ὁ ἱερεὺς πάραυ-τα μεταβαίνει εἰς τὸ Ὑπουργεῖον Θρησκευμάτων καὶ Ἐθνικῆς Παιδείας καὶ ἀπευθύνεται εἰς τὸν ἁρμόδιον Κὸν Π. Στελλάκην ὅστις μετὰ μεγάλης εὐχαριστήσεως τὴν ἑπομένην παραδίδει τὴν ἄδειαν εἰς τὸν ἱερέα (ἀριθ. Πρωτοκ. 77-968).

Τὴ παρακλήσει πάλιν τοῦ ἱερέως κάτοικοι καὶ παραθερισταὶ τῆς κωμοπόλεως τοῦ Ἁγίου Στεφάνου προσφέρονται εὐγενῶς ἴνα βοηθήσουν εἰς τὴν ἐπιτυχίαν ἀμφοτέρων.
Τὸ συγκεντρωθὲν χρηματικὸν ποσὸν διατίθεται ἐξ’ ὁλοκλήρου διὰ τὴν ἐπίχρισιν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ.

Ἡ ἐπίχρισις ἀποπερατώθη εἰς τὰς 20-10-56 καὶ οὕτω ἐκαλύφθη μία τὴν σημαντικωτέρων ἐλλείψεων τῆς ἐκκλησίας.
Παραλλήλως γίνεται καὶ ἡ ἠλεκτρικὴ ἐγκατάστασις τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ ὑπὸ τοῦ κυρίου Δημητρίου Σταματίου κατοίκου Πειραιῶς.

Οὕτω μὲ τὰ δύο αὐτὰ σημαντικὰ ἔργα κλείνει τὸ 1956.

Ἔτος 1957

Ἐν τῷ ἔτει τούτω ὁ ἱερεὺς Προκόπιος Χανιώτης ὅστις ἐπεθύμει διακαῶς νὰ τοποθετήση θύρας ἐν τῷ Ἱερῶ Ναῶ ἐπαξίας του ὅλου οἰκοδομήματος καὶ μὴ ἔχων πόρους οἰκονομικοὺς ἀποφασίζει νὰ ἐπαιτήση τὰ χρήματα αὐτά.

Ὡς ἐκ τούτου περιέρχεται τὰς πλέον εὐκαταστάτους οἰκογενείας τῆς κοινότητος τοῦ Ἁγίου Στεφάνου καὶ ἀνάπτυσσων τὸ σχεδιὸν τοῦ ἐδέχετου πάσαν προσφορὰν τῶν. Ἡ μεγάλη αὔτη ἐπιμονὴ τοῦ ἐφιλοτίμησε τρεῖς οἰκογενείας αἴτινες δὶ’ ἐπιστολῆς τοῦ ἐδήλωσαν ὅτι ἤσαν προθυμαι νὰ κατασκευάσουν τὰς θύρας. Ἤτοι ὁ κύριος Ὄθων Ταμπουρατζὴς ἀνέλαβε τὴν δυτικὴν θύραν τοῦ Ναοῦ , ἡ κυρία Ἀσπασία Ραφουγάλη τὴν νοτίαν θύραν τοῦ Ναοῦ καὶ ὁ κύριος Λεωτυχίδης Ρουσσά-κης τὴν μικρᾶν νότιαν θύραν τοῦ Ἱεροῦ. Τοιουτοτρόπως ἡ ἐπιμονὴ τοῦ φι-λέργου ἱερέως ἐστέφθη ὑπὸ πλήρους ἐπιτυχίας.

Αἱ θύραι ἐτοποθετήθησαν πάραυτα καὶ εἶναι πανομοιότυπαι τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Μαρίνης ἐν Ἐκάλη. Μιμούμενοι τὸ παράδειγμα τῶν προηγούμενων καὶ θαυμάζοντες τὸν μέγα ἀγώνα τοῦ Ἱερέως καὶ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ συμβουλίου διὰ τὴν ἀποπεράτωση τοῦ Ναοῦ. Ὁ κύριος καὶ ἡ κυρία Χρήστου Γιακουμάκη ἀνέλαβον τὴν κατασκευὴν τοῦ κιγκλι-δώματος τοῦ σολέως μετὰ τῶν τεσσάρων εἰκόνων καθὼς καὶ τὸ γκρὸ μπετὸ αὐτοῦ.

Κατὰ τὸ θέρος τοῦ ἔτους διενεργήθη ἔρανος ἐν τὴ κοινότητι τοῦ Ἁγίου Στεφάνου στεφθεῖς ὑπὸ ἐπιτυχίας .
Τὰ συλλεχθέντα χρήματα ὁ ἱερεὺς ἐχρησιμοποίησεν διὰ τὴν πλα-κόστρωσιν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ.

Πρὸς τοῦτο περιῆλθε μετὰ τοῦ ταμίου ἐπιτρόπου κυρίου Παντελῆ Κυπραίου πολλὰ ἐργοστάσια τῆς Ἀττικῆς ἴνα ἐκλέξουν τὰς καλυτέρας μωσαϊκᾶς πλάκας.
Πρὸς τούτοις συνεφώνησαν μὲ τὸ ἐργοστάσιον Δήμ. Καλαϊτζὴ ὅστις τοὺς προσέφερεν καὶ συμφέρουσαν τιμὴν καὶ ἔγινε ἡ ἀγορὰ τῶν πλακῶν.

Τὴν μεταφορὰν τῶν πλακῶν ἀνέλαβον εὐγενῶς προσφερθέντες οἱ ἀδελφοὶ Γεώργιος καὶ Σωκράτης Καλλινικίδης κάτοικοι ἀμφότεροι ἐν Ἁγίω Στεφάνω.
Τὴν τοποθέτησιν τούτων ἀνέλαβεν ὁ Θεμιστοκλῆς Ἴσαρης.

Δὲν ὑπῆρχον ὅμως οἰκονομικοὶ πόροι δεδομένου ὅτι οἱ κάτοικοι τῆς κωμοπόλεως εἶναι σχεδὸν ἐξ’ ὁλοκλήρου κατωτάτης οἰκονομικῆς δυνατό-τητος. Μερίμνη ὅμως καὶ φροντίδι τοῦ ὑποδειγματικῶς ἐφημερεύοντος ἱερέως Προκοπίου Χανιώτη χρήματα εὑρίσκονται καὶ ἡ ἐργασία περαιτοῦται στὸ τέλος τοῦ ἔτους.

Τὰ χρήματα ταῦτα παρεδόθησαν εἰς τὸν ἱερέα ὑπὸ τῶν κυριῶν Μα-ρίας χήρας Γεωργιάδου , Μιλτιάδου Γαλάνη καὶ Εἰρήνης Εὐαγγέλου Στρουμπούλη.

Ὁ Πρόεδρος τῆς κοινότητος καὶ ἐπίτροπος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Κὸς Ἀπόστολος Πολυχρονόπουλος συνεχάρη τὸν Ἱερέα τοῦ Ναοῦ διὰ τοὺς κό-πους του καὶ διὰ τὸ ἔργον τὸ ὁποῖον ἐπέτυχε οὗτος ἐντὸς μίας τριετίας μὲ μετριῶν τὰ οἰκονομικὰ καὶ τεχνικὰ μέσα.

Ἔτος 1958

Ἂν καὶ οἱ μεγαλύτεραι τῆς ἐκκλησίας ἀναγκαι ἔχουν πλέον συμπληρωθῆ ἐν τούτοις ὁ ἱερεὺς Προκόπιος Χανιώτης μετὰ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ συμβουλίου ἀκοίμητοι καὶ ἀκάματοι εἰς τὴν ἱερὰν ἀλλὰ καὶ δύσκολον ἀποστολὴν τῶν συνεχίζουν τὴν συμπλήρωσιν τῶν ἀτελειῶν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ "Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου".

Κατὰ τὸν μήνα Ἰανουάριον ἡ κυρία Μαρία χήρα Ἰωάννου Θεοφανί-δου προσέφερεν εἰς τὸν Ναὸν ἕνα ὡρολόγιον τοῦ τοίχου. Ὁ ἱερεὺς λαβῶν ἀφορμῶν τῆς δωρεᾶς τῆς τὴν προέτρεψεν νὰ γίνει ἀρωγὸς καὶ εἰς τὴν κατασκευὴν τοῦ μαρμάρου τοῦ εὐρισκόμενου πρὸ τῆς Ὡραίας Πύλης εἰς μνήμην τοῦ συζύγου της. Εὐχαρίστως ἐδέχθη καὶ τὸ μάρμαρον ἐτοποθετήθη πρὸ τοῦ ἱεροῦ. Παραλλήλως μὲ δωρεᾶς τῆς Κυρίας Χρυσάν-θης Λεπενιώτου , τοῦ κυρίου Ἀντώνιου Πυλοστόμου καὶ τοῦ κυρίου Πε-τροπούλου ἐτοποθετήθησαν καὶ τὰ μάρμαρα πρὸ τῶν πλαγίων θυρῶν τοῦ Ἱεροῦ.

Κατὰ τὸ θέρος τοῦ ἔτους τούτου ὁ ἱερεὺς Προκόπιος Χανιώτης κρί-νων ὅτι ἡ ἐκκλησία εἶναι ἕτοιμη νὰ ἐγκαινιασθῆ προέτεινεν τοῦτο εἰς τὸ ἐκκλησιαστικὸν συμβούλιον ὅπερ καὶ ἔγινε ὁμοφώνως δεκτόν.
Πρὸς τούτοις ὁ ἱερεὺς ἦλθεν εἰς συνάντησιν μὲ τὸν Σεβασμιώτατον Μη-τροπολίτην Ἀττικῆς Μεγαρίδος καὶ Σαλαμίνος ὅστις καὶ ἐδέχθη νὰ γίνουν τὰ ἐγκαίνια τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τὴν 24ην Αὐγούστου 1958.

Ἀκάματος ὁ ἱερεὺς ἐτακτοποίησεν καὶ τὴν παραμικρᾶν λεπτομέ-ρειαν καὶ οὕτω τὴν ὠρισθείσαν ἡμερομηνίαν ἐτελέσθησαν μετὰ πάσης μεγαλοπρεπείας τὰ ἐγκαίνια τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ ἡ "Κοίμησις τῆς Θεοτόκου".

Ἐκτός του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ.κ Ἰακώβου καὶ τῶν ἄλλων Ἱερέων παρευρέθησαν ὁ διοικητὴς τῆς χωροφυλακῆς Κηφισσίας καὶ πλῆθος κόσμου . Ἅπασα ἡ ἐκκλησία εὐωδίασε ἐκ τῶν ἁγιασθέντων μύρων ἄτινα ἐτοποθετήθησαν ἐντός της Ἁγίας Τραπέζης.
Τὸ ἐκκλησίασμα γονυπετὲς ἀνέπεμψε μετὰ τοῦ Ἱερέως τῆς ἐκκλησίας τὰς εὐχαριστίας τοῦ εἰς τὸν Πανάγαθον ὅστις τοὺς ἠξίωσεν νὰ ἰδοῦν τὸν Ἱερὸν Ναὸν ἐντὸς ἐλαχίστου χρόνου ἄξιον οἶκον τοῦ θεοῦ.
Τοῦτο ἐπετεύχθη μόνον χάρις εἰς τὴν ἀκάματον καὶ δημιουργικὴν προσπάθειαν τοῦ ἱερέως Προκοπίου Χανιώτου καὶ τὴν πολύτιμον βοήθει-αν τῶν ἐπιτρόπων τοῦ Ναοῦ οἵτινες ἐτήρησαν τὴν ὑπόσχεσιν τῶν καὶ ἔφερον εἰς πέρας τὴν ἀποστολὴν τῶν .

Ἔτος 1959

Ἐν τῷ ἔτει τούτω συνεχίζων ὁ ἱερεὺς κ. Προκόπιος Χανιώτης τὰς εὐγενεῖς προσπαθείας τοῦ ἴνα ἐξεύρη πόρους διὰ τὴν τελειοποίησιν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ "Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου" ἐπεσκέφθη τὰς κυρίας Θεοδοσία Ψοφίδου καὶ Ἀριάδνη Δοξοπούλου . Εἰς τὴν μετ’ αὐτῶν συζήτησιν ὁ ἱερεὺς ἀνέπτυξε τὰς ἀναγκας τοῦ ἱεροῦ ναοῦ καὶ ἰδιαιτέρως ἐτόνισεν τὴν ἔλλειψιν κωδωνοστασίου ὅπερ καὶ ἐχρειάζετο δωρητὴς καθ’ ὅτι οἱ πόροι τοῦ Ναοῦ ἤσαν ἀνεπαρκέστατοι διὰ τὴν ἐκτέλεσιν ἑνὸς τοιούτου ἔργου.

Τὰς ἡμέρας ἐκείνας εἶχεν ἀφιχθῆ ἐξ’ Ἀμερικῆς ὁ ὁμογενὴς κύριος Γρηγόριος Κανιᾶς ἀδελφὸς τῶν προαναφερθεισῶν κυριῶν.
Οὔτoς πληροφορηθεῖς τὰς προόδους τῆς ἐκκλησίας καὶ τὸ ὅτι αὖται ὀφείλονται εἰς τὰς εὐγενεῖς προσπαθείας τοῦ ἱερέως κ. Προκόπιου Χανιώ-τη καὶ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ συμβουλίου πρότεινε τὴν ἐξ’ ἰδίων κατασκευὴν τοῦ κωδωνοστάσιου. Τὸ ἐκκλησιαστικὸν συμβούλιον ἀκοῦσαν ὑπὸ τοῦ ἱερέως τὴν εὐγενῆ ταύτην προσφορὰν λίαν συγκεκινημένον τὴν ἀπεδέχθη καὶ ἐξουσιοδότησε ἐν λευκῶ τὸν ἱερέα ἴνα ἀναλάβη καὶ φέρη εἰς πέρας τὰς ἀπαιτουμένας διατυπώσεις.

Οὕτω ὁ ἀρχιτέκτων κ. Βασίλειος Νικολαϊδης ἀνέλαβε τὴν ἐπίβλεψιν τοῦ ὅλου ἔργου τὸ ὁποῖον ἐγκριθὲν ὑπὸ τοῦ σεβαστοῦ Ὑπουργείου Θρη-σκευμάτων καὶ Ἐθνικῆς Παιδείας ἐξετέλεσεν ὁ ἐργολάβος κ. Σάββας Σα-ραντίδης.

Τὸ ὅλον ποσὸν ἀνελθὸν εἰς 21.000 δρχ ἀνέλαβε ἐξ ὁλοκλήρου ὁ κ. Γρηγόριος Κανιᾶς .
Τὴν δὲ δαπάνην τῆς κατασκευῆς τῆς κλίμακος τοῦ κωδωνοστασίου μέχρις ἐδάφους ἀνέλαβε τὴ προτροπὴ τοῦ ἱερέως, ὁ κ. Διονύσιος Π. Πα-πουλίδης διὰ τοῦ ποσοῦ τῶν 5.000 δραχμῶν. Οὗτος εἶναι κάτοικος Λιπα-σμάτων Πειραιῶς.

Τὸ ἐκκλησιαστικὸν συμβούλιον τὴ προτάσει τοῦ Προέδρου αὐτοῦ ἱερέως κ. Προκόπιου Χανιώτη ἀπεφάσισε παμψηφεὶ ἴνα γράψη μὲ χρυσὰ γράμματα εἰς τὴν πλάκα τῶν εὐεργετῶν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τὸ ὄνομα τοῦ δωρητοῦ κ. Γρηγορίου Κανιὰ ὅστις συνεχίζων τὴν ἐκ παιδικῆς ἡλικίας θρησκευτικὴν παράδοσιν τῆς οἰκογενείας τοῦ ὑπῆρξε καὶ τὸ πάλαι δωρητὴς πολλῶν Ὀρθοδόξων χριστιανικῶν Ναῶν τῆς Ἀμερικῆς. Οὕτω σήμερον τὸν ἱερὸν Ναὸν κοσμεῖ ἐν ὡραιότατον κωδωνοστάσιον ἔργον ποὺ ὀφείλεται εἰς τὴν εὐγενῆ προσπάθειαν καὶ ἄσβεστον φλόγαν προόδου τοῦ ἱερέως αὐτοῦ κ. Προκόπιου Χανιώτη τὴ εὐγενῆ συμμετοχὴ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ συμβουλίου.
Ἔτος 1960

Συμφώνως τῷ πρακτικῶ (ἀριθ .Πρὰξ 50 σέλ.107) τὸ προιὸν τῆς λα-χειοφόρου ΄΄ἀγορᾶς΄΄ ἤτις ἔλαβε χώραν ἐν Ἁγίω Στεφάνω ὑπὲρ τοῦ ἱεροῦ ναοῦ Κοιμήσεως Θεοτόκου τὴ 22α Αὐγούστου 1959 ἀνῆλθεν εἰς δραχμᾶς 6.225( ἔξι χιλιάδες διακόσιες εἴκοσι πέντε ).

Διακαὴς πόθος τοῦ ἱερέως τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ κ. Προκοπίου Χανιώτη ἦτο ἡ πραγματοποίησις τῆς μανδροτοιχήσεως τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ. Εὐρῶν λοιπὸν ὡς εὐκαιρίαν τὸ προιὸν τῆς λαχειοφόρου ἀγορᾶς προέτεινε μετ’ ἐπιμονῆς εἰς τὸ ἐκκλησιαστικὸν συμβούλιον τὴν διὰ τῶν χρημάτων αὐτῶν μανδροτοίχησιν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ.
Τὸ Ἐκκλησιαστικὸν Συμβούλιον ἀποδεχθὲν ὁμοφώνως τὴν πρότα-σιν τοῦ ἱερέως ἐξουσιοδότησε τοῦτον ἐν λευκῶ ἴνα ἐξεύρη τὰ κατάλληλα πρόσωπα διὰ τὴν ἐκτέλεσιν τοῦ ἔργου.

Εἰς τὰ εὐγενεῖς προσπαθείας τοῦ ἱερέως καὶ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ Συμβουλίου ἦλθεν ἀρωγὸς ὁ Πρόεδρος τῆς κοινότητος κ. Ἀπόστολος Πο-λυχρονόπουλος ὅστις καὶ διέθεσεν τὴν τῶν κατοίκων ὀφειλομένην εἰς τὴν κοινότητα προσωπικὴν ἐργασίαν, διὰ τὴν ἐκτέλεσιν τῆς μανδροτοιχήσεως τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ . Ἐπίσης πολλοὶ κάτοικοι τοῦ χωρίου προσέφεραν εὐγενῶς διάφορα ὑλικὰ μὲ τὰ ὁποῖα συνεπληρώθη τὸ ὅλον ἔργον κὰθ΄ ὅτι μόνα τὰ χρήματα τῆς λαχειοφόρου ἀγορᾶς ἤσαν ἀνεπαρκῆ διὰ τὴν τελει-οποίησίν του.

Ἡ ὅλη ἐμφάνισις τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς "Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου" ὅπως εὑρίσκεται τώρα εἶναι λίαν ἱκανοποιητικὴ καὶ ἀνταξία τῶν εὐγενῶν προσπαθειῶν τοῦ ἱερέως Προκόπιου Χανιώτου καὶ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ συμβουλίου.